به گزارش
گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه نشریه گاردین، آمریکا 16 سال است که کشورهای اسلامی و بی ثبات را بمباران می کند که نتیجه ای هم به غیر از مرگ و میر و آشوب به همراه نداشته است.
اما این بمب ها تا حدودی موجب دلگرمی رؤسای جمهور و نخست وزیران کشورها است.
ارتش های کشورهای غربی دیگر از جنگ های زمینی بی نتیجه در نقاط دوردست دنیا خسته شده اند. بنابراین هواپیماهای بدون سرنشین، موشکهای کروز و بمب های موسوم به «مادر همه بمب ها» مجبور هستند مسئولیت انجام کارهایی را که باید انجام شود بر عهده بگیرند.
اکنون به نظر می رسد آمریکا به دست فردی غیر قابل پیش بینی که دستیارانش سخت در تلاش هستند تا او را کنترل کنند، هدایت می شود.
در دوران جنگ سرد، غیر قابل پیش بینی بودن یکی از سران به رقابت تسلیحاتی فلج کننده ای منجر شد.
آیا ما واقعا می خواهیم به آن دوران برگردیم؟
چرا انگلیس احساس می کند که باید مطیع باشد و از آمریکا حمایت کند؟
انتهای پیام/