به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ملت ایران که برای تحقق استقلال، آزادی و استقرار جمهوری اسلامی رنج سالها مبارزه با استبداد پهلوی را به جان خریده بود پس از سرنگونی رژیم پهلوی و پایان دادن به 2500 سال نظام پادشاهی در 12 فروردین سال 58  با  رآی «آری» به جمهوری اسلامی، دریچه تازه ای در ساختار سیاسی تاریخ ایران گشودند، اتفاقی که به عقیده بسیاری از کارشناسان نظم نوین جهانی و هژمونی نظام سلطه را با چالش جدیدی روبرو ساخت.

در حالی که دو قطبی نظام های کمونیستی در شرق و لیبرال دموکراسی غرب در آن زمان آزادی انسان را با نگرش اومانیستی به ابتذال کشانده بود و استقلال ملت ها را در چارچوب نظام تولید و مصرف، اسیر سرمایه داری ساخته بود و لیبرالیسم را تنها راه تحقق دموکراسی معرفی کرده بود، معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران، گزینه جدیدی را به دنیا معرفی کرد، علی رغم آنکه بسیاری از فعالان سیاسی در آن زمان عباراتی چون «جمهوری دموکراتیک اسلامی» یا «حکومت اسلامی» را مطرح می کردند، امام خمینی بر جمهوری اسلامی تاکید داشتند نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر.  آیت‌الله مطهری نیز با اضافه کردن مفهوم دموکراتیک به «جمهوری اسلامی» موافق نبود و در این باره گفت: «در عبارت جمهوری دموکراتیک اسلامی، کلمه دموکراتیک حشو و زاید است».

بی تردید دین اسلام برای انسان کرامت ذاتی خاص و ویژه ای قائل است بطوری که خداوند در آیه 70 سوره اسرا  «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا» می فرماید: ما نوع آدم را (انسانها) را کریم (بزرگ) داشتیم که ما نوع انسانی را بر بسیاری از مخلوقات برتری دادیم. از سوی دیگر بر تلسط مسلمانان بر سرنوشت جامعه خود و به معنی امروزی، استقلال امت اسلامی، تاکید دارد و بر این باور است که عدم استقلال و وابستگی، با عزت و مناعت انسان مسلمان، سازگاری ندارد. از همین رو در ساختار سیاسی نظام جمهوری اسلامی، اسلامیت نظام، استقلال آزادی و کرامت انسانی را با خود به همراه دارد و از سویی دیگر جمهوریت نظام نیز با تاکید بر مردم سالاری دینی تامین کننده مقبولیت و مطالبات مردمی خواهد بود. 

در خاطرات صادق طباطبایی آمده است که امام خمینی (ره) به قدری بر جمهوریت نظام تاکید داشتند که در فاصله 12 روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی پیشنهاد برگزاری همه پرسی را مطرح کردند و با وجود آنکه بسیاری از اطرافیان امام در آن مقطع اعتقادی به برگزاری رفراندوم نداشتند، امام خمینی (ره) با تمام توان به دنبال مشارکت مردم و به تعبیری دیگر تایید مقبولیت نظام در میان مردم بودند.

برنامه‌ریزی و تصویب قوانین مربوط به رفراندوم تعیین شکل حکومت ایران برعهده شورای انقلاب بود. این رفراندوم، هم به آن دلیل که رفراندوم شکل‌گیری نظام بود و هم به سبب آنکه اولین رفراندوم عمومی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود، اهمیت فراوانی داشت و به همین دلیل، تصویب قوانین مربوط به آن نیز، دارای اهمیت بسیار بود.

 بر اساس قانون مصوب شورای انقلاب، در هر برگ رأی، حروف رأی موافق (آری) با رنگ سبز و حروف رأی مخالف (نه) با رنگ قرمز چاپ شده بود. بخش بالای این دو قسمت که حروف آن به رنگ قرمز بود، تعرفه رفراندوم بود و رأی‌دهندگان، پس از دریافت برگ رفراندوم، نظر خود را به صورت مخفی برای یکی از دو حالت زیر اعلام می‌کردند:

 

۱- تغییر رژیم سابق به جمهوری اسلامی که قانون آن از تصویب ملت خواهد گذشت. (آری)، با رنگ سبز.

۲- تغییر رژیم سابق به جمهوری اسلامی که قانون آن از تصویب ملت خواهد گذشت. (نه)، با رنگ قرمز.

سرانجام در روزهای دهم ویازدهم  فروردین ماه سال 58 با شرکت مردم در همه پرسی، 98/2 درصد با انتخاب برگه « آری» به حاکمیت جمهوری اسلامی رأی دادند؛ در دوازدهم فروردین امام خمینی (ره) در پیامی خطاب به ملت ایران با بی سابقه خواندن این رفراندوم این روز را روز امامت و فتح و ظفر ملت ایران اعلام کردند.

 

در فرازی از این پیام آمده است: «من به ملت بزرگ ایران که در طول تاریخ شاهنشاهی، که با استکبار خود آنان را خفیف شمردند و بر آنان کردند آنچه کردند، صمیمانه تبریک می‌گویم. صبحگاه ۱۲ فروردین – که روز نخستین حکومت الله است – از بزرگترین اعیاد مذهبی و ملی ماست. ملت ما باید این روز را عید بگیرند و زنده نگه دارند. روزی که کنگره‌های قصر ۲۵۰۰ سال حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه شیطانی برای همیشه رخت بر بست و حکومت مستضعفین که حکومت خداست به جای آن نشست».

گزارش از : محمد صادق کلبادی

انتهای پیام/