به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ در تاریخ نقل شده است که ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از 12 روز شادی و جشن به یاد دوازده ماه سال، در روز 13 فروردین به باغ و صحرا می رفتند و به تفریح می پرداختند.

زیانی بیان کرد: پسرها طناب مخصوص بستن آبرک(تاب) و وسایل بازی را آماده و برای روز سیزده نقشه می کشیدند و از شوق این روز خوابشان نمی برد.


پژوهشگر فرهنگ عامه شیراز اظهار کرد: بعضی ها بچه های کوچک و وسایل را سوار چهارپایان می کردند(چرا که اتومبیل در شهر انگشت شمار و مخصوص اعیان بود).


وی اضافه کرد: یکی از جوانان زرنگ از درختی بالا می رفت و طناب آبرک را به شاخه محکمی گره می زد.


زیانی افزود: دختر ها علف و سبزه بلندی پیدا می کردند و حبه ای قند در کنار آن می گذاشتند و در دل نیت می کردند و نیاز می خواستند، آن ها باور داشتند به تدریج که سبزه و علف رشد می کند و بزرگ می شود، گره آن هم باز می شود.

پایان روز سیزدهم نوروز، به معنای پایان جشن های نوروزی و شروع شدن سال جدید به طور رسمی در میان مردم است.