«شعر آیینی جلوه‌ای از شور و شعور است و این دو به منظور معنایابی و اغنای محتوا در قالب‌های مختلف شعری مستتر و از ملزومات اشعار مفهومی و دینی است. اشعار آیینی برآمده از مفاهیم والای ارزشی و دور نیست از آنچه در نقل های دیروز تا امروز در محافل شیعی از گوش جان رسوخ کرده و بر روح و دل نشسته است.

آنچه به عنوان باورهای مذهبی از کودکی در ذهن فرد شکل می گیرد؛ خواه مذهب را به معنای عام بشناسد یا در جزئیاتِ آن سیر و تبعیت کرده باشد، فاصله بسیار دارد با اصل و ریشه دین. در این بین هنر، ادبیات و خاصه شعر که خاستگاه درونی و ناشی از درون مایه احساسی شاعر است، ظرفی غنی از ابزار انتقال و فراگیری بیش از وسعت مرزهای سرزمینی دارد. این دو خصلت هم برای شعر است و هم برای دین. به همین جهت قطره قطره آیین و مذهب (بخوانید تذهب شیعی) چنان در ظرف شعر می ریزد که شعر در دریای بی‌کران دین غوطه می‌خورد و هر دم پر می شود از مفاهیم آشنا و بی بدیل اهل بیت (ع)، از این رو شعر عاشورایی بیشترین جلوه را در قالب ادبیات آیینی داراست که از سرچشمه شعر علوی و فاطمی سیراب می‌شود. 

اما... شعر فاطمی تبلور و ظهور بانویی است که کمتر در قالب واژه و تمثیل می‌گنجد. شاید به همین سبب روایت «پهلوی شکسته» و قصه «در و دیوار» بیشترین دست مایه شاعران در مدح حضرت فاطمه زهرا (س) و ذکر مصیبت این بانوی بزرگوار است. چرا؟ شناخت و معرفت به درون مایه های معنوی و ماهیت فرامادی در شعر آیینی اولین نیاز مخاطب به این نوع سوگ‌نامه هاست، یعنی خواننده را از اشعار دم‌دستی و متوسط به سطوحی بالاتر رهنمون کند و شعر بستری برای دریافت نادانسته ها و خرد ورزی مخاطب شود.

این مهم باید در جان مایه شعری شاعران اهل بیت (ع) و مهم‌تر از آن یک شاعر فاطمی باشد. برخورداری شور فاطمی که از جوشش عشق به اهل بیت (ع) و کشش قلبی به دردانه‌های خانم فاطمه زهرا (س) پدیدار می‌شود، بی شک به درآمیختن در شعور دینی شاعر رنگ و بویی از معرفت می‌گیرد و اینجاست که اشعاری پرمغز با ارادت به ساحتشان خلق می‌شود. 

شعر فاطمی باید همه‌گیر و همه فهم باشد؛ همچون فاطمه زهرا (س) که منبع توسل و تقرب جامعه شیعی در سراسر گیتی است. اما تلطیف واژگان و ذوق هنری این گونه شعری در نظر بانوان مخاطب باید جلوه‌ای پررنگ و واضح به خود گیرد تا زنان امروز را به کسب فیض و راه و رسم انسان پروری مشوق باشد. چنانکه شعر و ادبیات از دیرباز مکتب فضل و شاعران، کاسبان ادب و مروجان آداب و سنن و اخلاق بودند.

پس شایسته است؛ شاعران فاطمی رسالتی بزرگ‌تر از شاعرپیشگی را به انجام برسانند و آن مسئولیتی است در قبال زنان امروز جامعه شان تا شعرشان بستر ترویج ارزش ها و نمادهای سبک زندگی فاطمه زهرا (س) را برای نسل جدید بانوان ادب‌دوست و ارزش مدار الگودهی کند و چه بستری مورد پذیرش تر از قالب شعر؛ خاصه در این ایام که شاعرانگی تحفه ای است که به پیشگاه حضرت‌اش تقدیم می‌شود...»

یاد یاران سفر کرده بخیر

مهدوی ها و رجایی ها وغیر

یا بهشتی و مطهر باهنر

طالقانی، اشرفی‌ها پر اثر

یار آن پیر خرابات جهان

بوده‌اند با هر نفس چون بی امان

با ولایت بودنو خط ولی

راه ایشان تا قیامت منجلی

بهمن پنجاه وهفت اعجاز بود

خاک ما در آن دهه صد راز بود

بین که یاران خمینی جملگی

چون ندارند بر جهان دلبستگی

راز برتر بود اسلام عزیز

پیشرو با جبت و طاغوت درستیز

انحرافی که در اسلام شد عیان

تا  به  الان  قد ما کرده کمان

ریشه اش گر خواهی ای اهل ولا

در سقیفه فتنه ها شد برملا

فاطمه دنبال حیدر می دوید

مادرم ازسینه اش خون می چکید

وای مردم پس مسلمانی کجاست؟

رد خون روی زمین خون خداست

  

بضعتی زهرا مگر نشنیده ای؟!

کنت مولا در غدیر نشنیده ای؟!

پس چرا آتش در خانه زدند؟!

نانجیبان مادرم را می زدند

پس چرا دستان حیدر بسته بود

بازوی زهرا چرا بشکسته بود

پشت در فریاد زد فضه بیا

محسنم را کشته اند چون بی هوا

استخوان پهلویم بشکسته است

حرمت آقای من بشکسته است

چادرم خاکی شده ای وای من

وقت بیماری شده ای وای من

زینبم چون وارث من می شود

بعد مرگم  بازویم رومی شود

راستی زینب زمین کربلا

بوسه ای گیر از رگ اوجای ما

منتقم یا مهدی صاحب‌زمان

الامان... والامان... والامان

انتهای پیام/