گفتگوی تفصیلی باشگاه خبرنگاران با کارگردان فیلم «مادری»:
«مادری» را با ریسک ساختم / امیدوارم که منتقدان منصفانه نقد کنند
رقیه توکلی کارگردان «مادری» امسال با فیلم «مادری» دربخش اصلی سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
رقیه توکلی کارگردان «مادری» در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛، به سئوالات وی در خصوص فیلم مادری، سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر پاسخ گفت.متن گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
به نظر شما رقابت فیلم سازان اول و کارگردانان کهنه کار با هم در بخش مسابقه، اتفاق خوبی است؟
ابتدا خیلی ناراحت بودم چون فکر می کردم که قرار است به فیلم اولی‌ها توجه نشود و زمانی که فهرست اسامی فیلم های حاضر در جشنواره اعلام نشده بود، من اضطراب زیادی داشتم و حضور فیلمم در جشنواره از آرزوهایم شده بود و این اضطراب با نزدیک شدن به تاریخ جشنواره و اعلام اسامی حاضر در آن بیشتر هم می شد، اما زمانی که «مادری» برای بخش مسابقه انتخاب شد، از ادغام بخش کارگردانان کار اولی با فیلم سازان سابقه دار و خوشحال شدم.
فکر می کنید، «مادری» در جشنواره با چه استقبالی از جانب منتقدان رو به رو شود؟
من جواب این سوال را نمی دانم، چون امسال اولین حضور من در جشنواره فجر است و اضطراب زیادی هم دارم.
«مادری» در چه بخش هایی کاندیدا جایزه خواهد شد؟
از آن جایی که من فیلم های دیگر حاضر در جشنواره را ندیده ام، نمی دانم که این فیلم، تا چه حد می تواند رقابت کند، اما امیدوارم که برای همه فیلم ها اتفاقات خوبی بیفتد.
چه قشری از اجتماع «مادری» را دوست خواهند داشت؟
«مادری» فیلمی احساسی و زنانه است و من فکر می کنم که خانم ها با فیلم ارتباط بهتری برقرار کنند.
چه شد که «مادری» را به عنوان فیلم اول خود ساختید؟
چندین سالی می شود که درگیر موضوعات زنانه این چنینی هستم و در زمان نوشتن فیلم نامه، هیچ قصه دیگری به جز "مادری" من را راضی نمی کرد. این فیلم تماما دغدغه شخصی من است.
سختی های ساختن اولین فیلم بلند، برای شما چگونه بود؟
شاید در یک کلمه از لفظ سخت استفاده کنیم، اما روند ساخت اولین فیلم بلند من چیزی بیش از این کلمه است. پیدا کردن سرمایه گذار و تلاش کردن ها و نگرانی و اضطراب ها که مشکل بود، از طرفی هم کار ما در شهرستان می گذشت و این، استرس ها را دو چندان می کرد و فشار کارمان بیشتر شده بود، اما در نهایت خوشحالم که این سختی ها را پشت سر گذاشتیم و امیدوارم که فیلم در جشنواره با استقبال مردم رو به رو شود و نظر آن ها را جلب کند.
از آن جایی که «مادر» فیلم اولتان بود، در پیدا کردن عوامل دچار مشکل نشدید؟
من قبل از مادری، فیلم های مستند و کوتاه زیادی ساخته بودم و فوق لیسانس ادبیات نمایشی دارم و به دلیل روزمه ای که داشتم، عوامل به من اعتماد می کردند و از این بابت دچار مشکل نشدم.
از فیلمی که ساخته اید، راضی هستید؟
بله، از «مادری» راضی هستم و دوستش دارم، ولی ضعف های کار را هم می شناسم، البته خیلی هم مشتاق برای شنیدن نظرات دیگران هستم.
از این که هیچ گاه موفق به ساختن فیلم بلند نشوید، اضطراب نداشتید؟
هدف من هیچ گاه این نبود که باید فیلمی بلند بسازم، چون من دنیای فیلم کوتاه را دوست دارم. فضای روایت و داستان گویی فیلم کوتاه، متفاوت از فیلم بلند است و چون «مادری» فضای فیلم کوتاه را نداشت، من این فیلم را بلند ساختم.
نقد هایی که پس از نمایش «مادری» ، برایش نوشته می شود، بر روند فیلم سازی شما تاثیر خواهد گذاشت؟
صد در صد تاثیر خواهد گذاشت، چون ابتدا راه هستم و به خصوص که برای اولین بار است که فیلمم به این شکل مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.
مطمئنا نقد ها سازنده خواهند بود، اما امیدوارم که منتقدان منصفانه نقد کنند چون نقد های آنان تاثیر گذار است.
فکر می کنید با ساخته شدن فیلم «مادری» چه چیزی به سینمای ایران اضافه شده است و شما به عنوان فیلم ساز، چه چیزی برای سینما آورده اید؟
من کوچک تر از این حرف ها هستم ولی تلاش خود را می کنم که برای سینما کشورم مثبت باشم و کار مفیدی انجام دهم و موثر باشم، اما سعی کرده ام که فیلم خود را بسازم و احساسات خودم را به نمایش بگذارم و فکر می کنم همین که فیلمساز فیلم خود را بسازد و تقلید نداشته باشد و چیزی که از درونش می آید را نمایش دهد، مهم ترین کار را کرده است.
بازی بازیگران در فیلم را چگونه ارزیابی می کنید؟
بازی بازیگران در فیلم فوق العاده است، هومن سیدی بی نظیر است، بازیگری نازنین بیاتی در فیلم عالی است، مریم بوبانی بسار زیبا نقش را به ثمر رسانده است و همه بازیگران عالی ظاهر شده اند و به خصوص فکر می کنم که بازی هومن سیدی و نازنین بیاتی نظر هیئت داوران را جلب کند.
همکاری با هومن سیدی، از این جهت که ایشان خودش هم فیلم ساز است، سخت نبود؟
نه، همکاری با هومن سیدی بسیار خوب و لذت بخش بود، راجع به نقش او با هم ساعت ها صحبت می کردیم و راجع به نقشش بی آن که در کارگردانی کار دخالت کند، نظر می داد و من دوست دارم که در آینده هم با ایشان همکاری کنم.
هنگام نمایش فیلم چه احساسی خواهید داشت؟
بی نهایت اضطراب دارم، چون تا کنون این حس را تجربه نکرده ام و احساس می کنم که اصلا نتوانم در سالن بایستم، البته من سر اکران اولین فیلم کوتاهم در دانشگاه نیز همین اضطراب را داشتم و ته سالن ایستاده بودم و منتظر واکنش تماشاگران بودم، که خوشبختانه با نظرات مثبتی مواجه شد، این روز ها هم همان احساس آن روز به من دست داده است و امیدوارم که پایانش مثل بار اول خوب باشد.
جرا کارگردان های ما با حسارت کمتری به سمت سوژه های خاص می روند ؟
باید این موضوع را قبول کنیم که فیلمسازان جوان برای شروع کار مانند من که موضوع کم ریسک تری را انتخاب کردم دست به انتخاب می زنند،موضوعاتی که فکر نکنند قرار است کار عجیب و غریبی انجام دهد.به شخصه باید فیلمسازی را با اعمال دغدغه های شخصی خودم در آرامش پیش ببرم و فکر می کنم بهترین کار است.
به نظر شما فیلمسازان جوان سینمای ما تا چه حد اهل ریسک هستند؟
به نظرم ورود برای ما جوان ترها باید با ریسک کمتری همراه باشد هرچند برای"مادری"با ریسک کار کردم یعنی تا حد زیادی وارد مساءل زنانه شدم و از این حرکت تا حدودی می ترسم،امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد.
از میان فیلم‌هایی که در جشنواره فیلم فجر تماشا کرده اید، کدام‌هارا پسندیدید؟
تا روز دوم و از بین پنج فیلمی که دیدم،«شماره 17 سهیلا» را دوست داشتم.
انتهای پیام/
