به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دیروز مخاطبان در کاخ رسانه سی و پنحمین جشنواره فیلم فجر شاهد چهار فیلم داستانی و یک فیلم مستند بودند که از بین آثار داستانی «او (خانه)» ساخته اصغر یوسفی نژاد برای مخاطبان نمایش داده شد.

فیلم «خانه» قصه خانواده‌ای است که پدرشان فوت می‌کند و برای تشریح پیکر و اهدای عضو، بین خانواده او و مامور دولت اختلافاتی پیش می‌آید.

اگر بخواهیم به نکات مثبت آن توجه کنیم، نسبت به نکات منفی می‌چربد و می‌تواند نمره قابل قبولی دریافت کند.

اول اینکه اصغر یوسفی نژاد با بهره بردن از بازیگران گمنام و محلی توانست، فضایی باورپذیر را در بخش بازی برای مخاطبان فراهم کند. بازیگران فیلم بسیار روان و دور از هرگونه استرسی جلوی دوربین ظاهر شدند و مشخص بود، عقبه این اتفاق خوب، به تمرینات فراوان باز می‌گردد.

بحث بعدی تولید فیلمی کم هزینه بود؛ در فیلم «خانه» نه خبری از سوپراستارهای چند صد میلیونی بود و نه دکورهای عجیب و غریب و تعدد لوکیشن! و نه گریم های سنگین و دیالوگ های عجیب و غریب و شبه روشنفکری!

«خانه» در فضاسازی نیز موفق بود. چنانچه یک لوکیشن اصلی داشت و نگه داشتن مخاطب امروز در یک تک لوکیشن کاری بسیار دشوار است و فقط از عهده قصه، بازی و فضاسازی خوب و پرداخت درست برمی‌آید.

معما گونه بودن فیلم که تا لحظه آخر رو نمی شود و مخاطب را تشنه نگه می‌دارد، از دیگر نکات مثبت فیلم است که می توان به آن اشاره کرد.

البته «خانه» نکاتی منفی هم داشت؛ دوربین روی دست که باعث تکان های متعدد می شد و گاها چشم را اذیت می کرد، نماهای کلوزآپ بی‌شمار از بازیگران، فولو بودن چهره‌های کاراکترها در برخی از صحنه‌ها و دیالوگ های فراوانی که با زبان ترکی و زیرنویس فارسی به گوش و چشم می رسید. اما نکته قابل تامل اینجاست تمام این ضعف‌ها در خوبی های فیلم پنهان شده بود و به چشم نمی آمد.

مخاطب حدود پانزده دقیقه اول فیلم شاید خسته شود و فکر کند با فیلم تلخ اجتماعی طرف است و دوباره تکرار داستان های بسیاری از فیلم‌ها، اما هرچه جلوتر می رویم به کلک‌هایی که با طنز ادغام و در دل داستانی نسبتا تلخ نهفته شده، روبرو می شویم که قصه را برای مخاطب شیرین می کند.

در کل می توان «خانه» را فیلمی بدون ادعا، ساده، با قصه‌ای روان و تولیدی جدا از هزینه های گزاف برشمرد که مخاطب دوست دارد اما اینکه کارگردان آن در قدم های بعدی تا چه حد موفق می شود، باید به دست زمان سپرد.



انتهای پیام/