اسلام ناب ایرانی قبل از اینکه موجب اثبات حقانیت دین شود، ماهیت وحشتناک انرا بعنوان مرگبارترین ابزار قدرت افشا کرد که نه موجب نجات بلکه ویرانی جهان در تاریکترین تفکر ظالمانه شده و ثابت کردن که وجود خدای عالم و عادل و قادر و خالق و رحمان و ظالم کش، توهمی بیش نیست و دین خود بزرگترین ظلم بر بشریت است. انها که قبل و اوایل انقلاب، از خوف خشم خدا و جهنم در نماز و دعا خواب راحت نداشتند، اکنون با خواب اسوده، دغدغه جهنم و طمع بهشت ندارند اما به سرنوشت تیره خود و بشریت می اندیشند که جاهلانه و تابع تبلیغات و شعارهای گمراه کننده، قدرتی را حمایت کردند که حاصل ان نه امید و امنیت و پیشرفت بلکه تولد گروههای اهریمنی طالبان و داعش و غیره بوده که جز تباهی و ظلم کارنامه ای ندارند. تعریف فساد بر مبنای دیدگاه متفاوت است و انچه را ما نیک میپنداریم، دیگران بد و بالعکس لذا حق پنداری خود و باطل انگاری دیگران نهایت بی عقلی یا گمراهی و یا رذالت است. اینکه خدا و دین برحق اند، دیدگاه ماست که اهل علم و تحقیق نیستیم و در بیماریها و گرفتاریهای بیشمار گذشته و حال، بدنبال قدرتی نامحدود و توانا و فریادرس بنام خدا بودیم. تاسف اینجاست توانمندی پیشرفته مدعیان تحمیل حکومت دین بر جهان، حاصل زحمات کسانیست که بی دین، و با تکیه بر عقل و علم و حقایق ملموس، به کرات اسمانی دست یافتند حال انکه ما علیرغم چندهزارسال سابقه تمدن، جز شعر در مورد ماه چیزی نساخته ایم. جامعه ای که علم را بی اهمیت، و بر اوهام و خرافات و باورهای ناکارامدزندگی کند، حاصلش ایران عقبمانده در عمق چندهزارساله تاریخ است. صداقت و نوعدوستی و حس مسئولیتی که در میان بی دینها وجود دارد، در بین مسلمانها نیست چرا که حکم جهاد و خشونتگرائی، و امر به معروف که مداخله در زندگی دیگران است و دروغ و فریب پرکاربرد مصلحتی، حس انسانیت و عدالت را تضعیف کرده.