به گزارشحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امام علی (ع)در قسمتی از خطبه 176 کتاب شریف نهج البلاغه در روزهای نخست خلافت خود در سال 35 هجری قمری در مورد کنترل زبان می فرماید:مواظب باشید که اخلاق نیکو را درهم نشکنید و به رفتار ناپسند مبدل نسازید.زبان و دل را هماهنگ کنید.مرد باید زبانش را حفظ کند.زیرا همانا این زبان سرکش، صاحب خود را هلاک خواهد کرد.

سپس امام در ادامه می فرماید:به خدا سوگند، پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده بود.همانا زبان مومن در قلب او و قلب منافق از پس زبان اوست.زیرا مومن هرگاه بخواهد سخنی گوید، در ابتدا می اندیشد.اگر نیک بود اظهار می دارد و چنانچه ناپسند، پنهانش می کند.در حالی که منافق آنچه بر زبانش آمد می گوید و نمی داند چه به سود او و چه حرفی به ضرر اوست؟

سپس امیرالمومنین علی (ع)به حدیثی از رسول خدا(ص)در مورد کنترل زبان استناد می کند و می فرماید:برادرم رسول خدا (ص)نسبت به کنترل زبان هشدار می داد و می گفت:ایمان بنده ای استوار نگردد تا دل او استوار شود و دل استوار نشود تا زبان استوار گردد.

همچنین امام علی(ع) در انتهای این قسمت از خطبه می فرماید:پس هرکس از شما بتواند خدا را در حالی ملاقات کند که دستش از خون و اموال مسلمانان پاک و زبانش و زبانش از آبروی مردم سالم ماند، باید چنین کند.

انتهای پیام/