به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان؛ داود عبدالملکی در این باره گفت: به طور مشخص هر هنرمندی دو مساله مهم را مد نظر دارد: از چه گفتن و چگونه گفتن؛ «از چه گفتن» به نگرش برمیگردد و «چگونه گفتن» به انتخاب و شناخت دقیق مدیومی هنری که با آنها نگرش خود را بیان میکند و وقتی به مجموعه آثار عباس کیارستمی به عنوان هنرمند مولف نگاه میکنیم این دو مورد به شکلی منحصر به فرد دیده میشود.
این کارشناس ادامه داد: شاید بتوان گفت که هنر کیارستمی محل برخورد انواع هنرهاست؛ به این معنی که با درک ضرورتها و موانع ایده و روش مشخصی را در خلق آثار تجسمی، ادبی، سینما و عکاسی دنبال میکرد؛ مشخصۀ بارز این رویکرد کنجکاوی، تجربهگرایی، یگانگی و در هر شکل هنری مشخصههایش قابل پیگیری است.
وی افزود: به طور مثال وقتی به مجموعه عکسهای زمستان نگاه میکنیم، عناصر حاضر در عکس گزینش شده و موجزند و همه در نماهایی دور که مورد علاقه کیارستمی است. درخت عنصر معناداری در آثار هنری کیارستمی است و جالب آنکه در برخی از این عکسها درخت در غیابش با حذف بخشی از آن در کادربندی از طریق سایهاش که بر زمین افتاده نمود یافته است، شبیه به شخصیتهای آثار سینمایی کیارستمی که در مواقعی نه از طریق حضور که با صدا یا نگاه شخصیتی به بیرون قاب نمایش داده شدهاند.
عبدالملکی اظهار داشت: در نمای دور، درختها و دیگر عناصر طبیعت وزنی یکسان دارند و حتی سطوح تاریک و روشن عکس در موقعیت نوری دقیق هم سطح و هم طرازند. نگاه به عکسهایی که ظاهری سهل و ممتنع دارند و در پی بیپیرایگی و سادگی در بیان هستند، بیش از همه حس و ادراک شهودی تماشاگر را بیدار و زنده میکنند.
وی افزود: فضای بیرون قاب زنده در ارتباط با عناصر درونی و در لحظهای که ثبت شده، لحظه قطعی، در آن دمی عکس که باید گرفته میشد؛ چشم اندازی یکه آفریده است که بیرون از زمان جاری حسی شناور و مانا را ایجاد میکنند؛ در پی درک تازه از درخت یا طبیعت.
انتهای پیام/ ش