وی افزود: فهم صحیح چیزی شبیه به مفهوم هوش هیجانی است یعنی ما کجا و چه زمانی رفتاری متناسب با محیط، جامعه و آدم ها را از خودمان نشان دهیم.
این روانشناس بالینی بیان کرد: فهم پایین ریشه در آموزش های نامناسب در خانه و مدرسه دارد، یعنی ما فرزندانی را تربیت نکردیم که نسبت به محیط و آدم های اطرافشان درک و فهم پیدا کنند و آنها را بشناسند بلکه آنها را صرفا با شرایطی بارآوردیم که عمدتا درک و شعور اجتماعی یا هوش هیجانی آنها را پرورش نمی دهد.
رضایی تاکید کرد: درک پایین که با مفهوم هوش هیجانی در ارتباط است با نوع تعلیم در خانواده و مدرسه در دوران کودکی فرد مرتبط بوده و قابل یادگیری و آموزش است.
وی گفت: درک پایین بیماری روانی محسوب نشده بلکه نداشتن یک توانمندی مهم محسوب شناخته می شود. توانمندی که ما را برای مواجهه با شرایط سخت و افراد در دوران بزرگسالی آماده می کند و سبب می شود در بزرگسالی انسان موفقی برای مواجهه با اتفاق های ناگوار زندگی باشیم.
این روانشناس بالینی تصریح کرد: یادگیری و افزایش مهارت ارتباطی با دیگران و فهم آنها از راه های اساسی بالابردن درک و فهم است. اگر ما بتوانیم با انسان های اطرافمان همدلی کرده و خودمان را در جایگاه آنها قرار دهیم می توانیم درک و فهم خودمان را از آدم ها و شرایط بالا ببریم.
رضایی عنوان کرد: همچنین شناخت و برقراری ارتباط با خود از دیگر راه های بالا بردن میزان فهم و درک است. اگر ما خودآگاهی خودمان را بالا ببریم و پیش از هر چیز خودمان را بشناسیم و با خودمان در صلح و آشتی باشیم می توانیم دیگران را هم درک کنیم.
وی یادآور شد: درک بالای ما از مشکلات سبب می شود که توانایی های خود را در حل مشکلات توانایی های خود را باور داشته باشیم و از حل آن اجتناب نکنیم. فرد دارای درک بالا با تمرکز و تفکر بر ابعاد مختلف مشکلات برای حل آنها تلاش می کند.
انتهای پیام/