وی بیان کرد: همسران کنترل گر در برخورد با همسرانشان و همچنین در تعاملات با دیگران دچار نوعی استیصال و نگرانی هستند و معمولا باعث آزار دیگران می شوند.
رضایی تصریح کرد: افراد کنترل گر همیشه احساس عدم امنیت دارند و همواره تلاش می کنند در جریان همه جزئیات امور قرار بگیرند و هیچ چیز نباید در نظرشان ابهام داشته باشد، همچنین این افراد معمولا قانون و قواعد نانوشته ای برای خودشان و دیگران دارند و توقع دارند همه آنها را رعایت کرده و اگر کسی تخطی نماید باید مجازات شود.
این روانشناس بالینی افزود: کنترل گری ریشه در احساس عدم امنیت دارد که معمولا در دوران کودکی اتفاق می افتد. افرادی که دوران کودکی روابط متزلزل و بی ثباتی با خانواده اصلی خود و به خصوص پدر و مادرشان داشته اند سعی می کنند در بزرگسالی با پرورش شخصیت کنترل گری احساس عدم امنیت پیرامون خودشان را جبران کنند و کنترل اوضاع و همسر و فرزندان را در دست گرفته و آزادی آنها را محدود نمایند.
وی تاکید کرد: یکی از ویژگی های کنترل گری بدبینی یا همان پارانویا است، چون افراد کنترل گر می خواهند کنترل همه چیز را در دست بگیرند، به همه چیز شک می کنند و از نظر آنها هیچکس حرف راست نمی زند و باید خودشان پیگیری کارها را به دست بگیرند تا از پیشامدهای ناگوار ذهنی خود پیشگیری کنند.
رضایی اظهار داشت: جلب اعتماد همسران شکاک و بدبین بسیار دشوار است، زیرا هر چقدر به این افراد اطمینان دهیم که اتفاقی در شرف وقوع نیست و لازم نیست به چیزی بدبین باشند تاثیری در سوء ظن آنها ندارد و روانشناسان و روانپزشکان نیز در برخورد با این افراد دچار مسئله می شوند.
این روانشناس بالینی اضافه کرد: ابتدا باید این افراد را توجیه نماییم که رفتارهای غیر معقول آنها باعث دوری و جدایی شان از دیگران شده و هیچکس طالب ارتباط با این افراد نیست و در مرحله دوم باید به کمک یک متخصص حوزه روانشناسی بزرگسالان علت عدم اعتماد و کنترل گری ریشه یابی شود.
وی یادآور شد: بیان اهمیت احترام به مفهوم حریم خصوصی به این افراد حائز اهمیت است است که باید به آنها احترام گذاشت و این افرا باید بدانند هیچ چیز در زندگی مطلق و پایدار نیست و همیشه نمی توان کنترل اوضاع و دیگران را در دست گرفت و باید ابهام در روابط را بپذیرم.
انتهای پیام/