به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ یکی از پیامبران بزرگی که نامش هفده بار در قرآن آمده است، سلیمان (ع) است. این پیامبر الهی حکومتی وسیع به دست آورد که در آن جن و انس، پرندگان و چرندگان و باد، همه تحت فرمان او بودند.

امام صادق (ع) در این باره می فرماید: چهار نفر بر سراسر زمین فرمانروایی کردند که دو نفر از آنان مومن بودند و دو نفر کافر. مومنان عبارت بودند از سلیمان (ع) و ذو القرنین و کافران عبارت بودند از بخت النصر و نمرود.

خداوند در قرآن در آیه 12 و 13 سوره سبا گوشه‌ای از عظمت و امکانات وسیع سلیمان را بازگو کرده و چنین می‌فرماید: و برای سلیمان باد را مسخر کردیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را می‌پیمود و عصرگاهان مسیر یک ماه را و چشمه مس مذاب را بر او روان ساختیم. گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگار کار می‌کردند.

حضرت سلیمان (ع) در 13 سالگی حکومت را به دست گرفت و 40 سال بر کل جهان حکومت کرد. سر انجام در 53 سالگی از دنیا رفت. 

عظمت مقام ظاهری و باطنی حضرت سلیمان (ع)، بسیار وسیع و بی نظیر بود. او با موجودات سخن می‌گفت و کلام آنها را متوجه می‌شد. خداوند تمام امکانات دنیوی را در اختیار حضرت سلیمان (ع) گذاشت تا جایی که او بر جن و انس و پرندگان و چرندگان مسلط بود.

این پیامبر الهی عاشق و دل داده خداوند بود و همواره زمان خود را در راز و نیاز با خدا سپری می‌کرد. وی فردی عدالت محور و پارسا بود و در عین حال که آن همه قدرت و مکنت داشت، هرگز مغرور نشد و از حریم عدالت و پارسایی و ساده زیستی خارج نگردید. اگر دارای قصر های عالی و بلورین بود، آن قصرها را برای زندگی مرفه خود نمی‌دانست؛ بلکه یک نوع اعجاز مقام پیامبری او در شرایط آن عصر بود تا همه را به سوی خدای یکتا و بی همتا جذب کند.



انتهای پیام/