به گزارش خبرنگار مجلس گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان در پنجمین همایش ملی نقش پژوهش برفرایند قانون‌گذاری که صبح امروز 29 آذرماه در سالن مشروطه مجلس شورای اسلامی برگزار شد، اظهار داشت: قانون و قانون‌گذاری امروزه به گونه‌ای با امور جامعه در آمیخته شده است که دستگاه‌های قانون‌‌گذار نمی‌توانند با روش‌های ابتدایی به تصمیم‌گیری و تصویب قوانین بپردازند.

سخنگوی شورای نگهبان ادامه داد: قانون و قانون‌گذاری باید تا حد امکان از آسیب‌ها دور باشند تا راه روشن جامعه را نشان دهند که این مهم بدون پیدا کردن روش‌های علمی امکانپذیر نیست.

وی تصریح کرد: ما امروزه نیاز داریم تا به یک فهم درست و مشترک از قانون دست پیدا کنیم و روش‌های درست قانو‌ن‌گذاری را درک کنیم و اگر بخواهیم با روش‌های ابتدایی قوانین را تصویب کنیم به شرایط مطلوب نمی‌رسیم.

کدخدایی بیان داشت: پژوهش و تحقیق به منزله ره یافتی بزرگ برای پیشرفت جامعه است که باید در تمام زمینه‌های کشور به آن متوسل شویم و بدون کار علمی، تحقیق و پژوهش این مهم انجام نمی‌شود.

سخنگوی شورای نگهبان ادامه داد: قوانین زیادی در کشور وجود دارند که تصویب شده‌اند اما نتیجه مطلوب از آنها حاصل نشده چرا که زیرساخت‌های پژوهشی در آنها رعایت نشده است و همین هم سبب گردیده تا قوانین دارای ابهام باشند و وضعیت کشور اصلاح نشود.

وی افزود: حدود 4 دهه از قانون‌گذاری در کشور ما می‌گذرد اما برخی قوانین به نتیجه لازم نرسیدند و ما نیازمند این هستیم که برای اصلاح این قوانین به عقب بازگردیم.

کدخدایی با اشاره به این موضوع که در اصل قوانین باید دید که قانون‌گذاری دارای هدف است یا نه و یا این موضوع که هدف ما از قانون‌گذاری چیست، بیان داشت: ما اگر براساس احساسات قوانین را تصویب کنیم به نتیجه مطلوب نمی‌رسیم تصویب قانون در زمان مناسب و مقتضیات مناسب مسئله‌ای است که کمتر به آن توجه می‌شود.

سخنگوی شورای نگهبان افزود: گاهی کار تصویب قانونی در مجلس شورای اسلامی شروع می‌شود و تا این قانون با گذراندن روال کاری تصویب شود ممکن است 4 الی 5 سال طول بکشد که موجب می‌شود تا این قانون بی‌اثر شده و نتیجه مطلوب را ندهد که باید این مشکل را حل کنیم.

وی ادامه داد: قوانین باید کارآمد و موثر باشند و باید با دقت بیشتری در این مسئله به قوانین پرداخته شود البته متأسفانه برخی قوانین وضع شده‌اند که وقت مجلس و نمایندگان را گرفته است اما اثری در جامعه نداشته و هیچگاه به آنها مراجعه نمی‌شود.