به گزارش خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان محمدحسن رستمیان رئیس انجمن جوجیتسو در گفتگو با رادیو ورزش در معرفی این رشته اظهار کرد: جوجیتسو مادر ورزش های رزمی است و این رشته در سال ۷۸ وارد کشور شد. البته قبل از آن در سال ۴۲ از طریق پلیس وارد ایران شده بود و چند سالی نیز این رشته در نیروهای مسلح آموزش داده می شد.

رستمیان درخصوص عملکردهای قهرمانی این رشته بیان کرد: در عرصه بین الملل ما جزء پنج کشور قدرتمند جهان هستیم و با توجه به فعالیت ها و دستاوردهایمان سهمیه بازی های آسیایی را به دست آورده ایم و امیدواریم با مدال آوری در رنکینگ ایران در مسابقات آسیایی تاثیر بسزایی بگذاریم. در ضمن در ۱۵ وزن می توانیم در مسابقات حضور داشته باشیم. با توجه به اینکه مسابقات آسیایی ۲۰۱۸ را در پیش داریم؛ درتمام رده ها کار کرده و قابلیت های خوبی به دست آورده ایم. در عرصه بین الملل دارای دو کرسی نائب رئیسی امور حقوقی و بازرسی سازمان جهانی و عضو هیات رئیسه کمیته داوران هستیم.

وی افزود: با حداقل هزینه به مسابقات می رویم و هیچگونه حمایتی از تیم به عمل نمی آید. با اتوبوس به مسابقات قهرمانی آسیا رفتیم و نائب قهرمان آسیا شدیم. در مسابقات کره چهار ورزشکار ما چهار طلا و دو نقره گرفتند در برگشت با بی مهری تمام با ما رفتار شد و هیچ استقبالی از تیم صورت نگرفت که باعث تضعیف روحیه ورزشکاران شد.

 امیر خوشبین سرمربی نائب رئیس انجمن جوجیتسو و عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی در مورد فعالیت های بین المللی این انجمن توضیح داد: انجمن جوجیتسو از سال ۲۰۰۹ شروع به فعالیت کرد. در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار در مسابقات جهانی شرکت کردیم و دو مدال نقره بدست آوردیم. در ۲۰۱۱ در مسابقات جهانی سوم شدیم و اولین مدال طلای جهانی را کسب کردیم.

جوجیتسو در سه سبک کاتا، فایت و نوازا اجرا می شود. در سال ۲۰۱۴ همزمان با تاسیس اتحادیه آسیایی این رشته، کشور امارات سرمایه گذاری سنگینی روی جوجیتسو سبک نوازا یا برزیلی انجام داد. با توجه به رشد و سرمایه گذاری کشورهای دیگر در این رشته به حمایت کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش احتیاج داریم. رشته جوجیتسو می تواند در مسابقات آسیایی، داخل سالن، ساحلی و المپیک دانش آموزی حضور داشته باشد و بعد از رشته های المپیکی جزو رشته های با اولویت بالا بشمار می رود.

وی درباره مشکلات پیش روی این رشته یادآور شد: بزرگترین معضل انجمن ما این است که نمی دانیم ورزش قهرمانی و یا همگانی هستیم. ما زیر نظر فدراسیون رزمی کار می کنیم که زیر مجموعه معاونت همگانی است ولی از نظر کارشناسی ما جزو رشته های مدال آور و قهرمانی هستیم. براساس اساسنامه جهانی نیز باید مستقل باشیم. این در حالی است که فدراسیون ورزش های رزمی دارای ساختار بین المللی نبوده و مورد تائید هیچ مجموعه بین المللی نیست.  

انتهای پیام/