حمیدرضا شکارسری، شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به تقسیم بندی‌های کلی در فضای نقد شعر گفت: نقد شعر را در فضای دانشگاهی و روزنامه‌ای یا نشریه‌ای مشاهده می‌کنیم. نقد دانشگاهی بر آموزه‌های تئوریک و دانشگاهی تکیه دارد از آن جایی که نظریه مدرن ادبی به طور معمول در این نوع نقد غایب است و ما رشته‌ای تحت عنوان نقد ادبی نداریم به همین دلیل نقد دانشگاهی ما سنتی و بلاغی است. برخی ناقدان دانشگاهی که جوان هستند و با خودشان ذوق هنری و شاعری داشتند خارج از دانشگاه مطالعات و محفوظاتی دارند با توجه به نظریه‌های ادبی جدید نقد می‌کنند.

وی افزود: دومین رده‌بندی نقد ادبی، نقد  نشریه‌ای است. این دسته از منتقدان بر آخرین آموزه‌های تئوریک یک مسئله مسلط هستند و باب طبع جامعه دانشگاهی نیستند. این افراد بخش اعظمی از بار نقد ادبی کشور را به دوش می‌کشند. این افراد در واقع روش سنتی را رها کردند و به آموزه‌های مدرن تکیه دارند. امروزه با توجه به محدود شدن صفحات ادبی روزنامه‌ها جای این نوع نقد بسیار خالی است. در حالی که در دهه هفتاد این نوع نقد زیاد بود. امروزه به فضای مجازی عقب نشینی کرده است.
 
این شاعر با اشاره به نبود فرصت شرح و بسط نقدهای ادبی در فضای مجازی بیان کرد: مخاطب ما در فضای مجازی خیلی وقت نمی‌گذارد و نمی‌تواند ساعت‌های طولانی در این فضا مطالعه کند. به لحاظ کمی نیز در وضعیت فروتر از دهه 70 و حتی 80 هستیم. نقد امروز به خلاصه نقد خلاصه شده است و نقد ها زیر 500 کلمه آن هم در فضای بسیار محدود و روزنامه و فضای مجازی منتشر می‌شود. به لحاظ کیفی با توجه به یک حرکت قابل ستایش ترجمه آثار فلسفی و تئوری ادبی در بازار نشر مشاهده می‌کنیم تکیه خوب منتقد روزگارمان به مباحث نو است.
 
شکارسری ادامه داد: اگر منتقد ادبی جدی و کوشا باشد به راحتی می‌تواند نظریه‌های نقد حتی نقد‌های خود را با تکیه بر آموزه‌های جدید بنویسد. منتقدان جدی و حرفه‌ای روزگار ما با توجه به دسترسی به مبانی ادبی و تئوریک دقیق تر نقد می‌کنند. در دهه‌های 60 و 70 یک رویکرد بسسیار پرتعداد به ادبیات و نقد ادبی داشتیم، لزوما هر نقدی در این زمان دقیق و علمی نیست اما در روزگار ما مسئله برعکس شده است به دلیل تعداد شعرهای بسیار زیادی که وجود دارد منتقدان معدود شعر نمی‌رسند به تمام شعرها اشراف داشته باشند و همه را تحلیل کنند.




انتهای پیام/