به گزارش خبرنگار دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دانشمندان در پروژه جدید خود قصد دارند امکان برقراری اتصال اینترنتی را در فضا ممکن کنند تا ارسال اطلاعات به زمین با سرعت بیشتری مقدور باشد.

پاسخ در یک کلمه مشخص است خیر. به تازگی پروژه ای در حال انجام است که در صورت تحقق آن ارتباطات اینترنتی را در بین سیاره های منظومه شمسی نیز میسر می کند و از این پس شاید بتوان مثلا یکی از سیارات منظومه شمسی را به صورت آنلاین از کامپیوتر شخصی خود رصد کنیم.

طبیعی است اگر دانشمندان بخواهند اطلاعات خود را درباره سیارات دیگر افزایش دهند نیاز به یک سیستم ارتباطی دارند که بتوانند اطلاعات را مبادله کنند. همان طور که میدانید  فواصل سیارات آنقدر زیاد است که رسیدن نور از یک سیاره خارج از کهکشان ما به کره زمین چندین هزار سال طول می کشد. بنابراین لزوم یک سیستم سریع و دقیق به خصوص در ماموریت های فضایی امری اجتناب نا پذیر است.

چطور بر بعد مسافت غلبه کنیم

همانطور که می دانید بیشتر ارتباطات امروز در کره زمین از طریق اینترنت برقرار می شوند. انسان ها از طریق اینترنت پیام را در کسری از ثانیه بین یکدیگر مبادله می کنند و هیچ مشکلی هم از این بابت ندارند اما در فضا اوضاع به گونه ای دیگر است و انتقال یک پیام در همین منظومه شمسی خودمان ممکن است چند دقیقه و گاه چند ساعت زمان ببرد. 

چراکه فواصلی که در فضا وجود دارد چندین برابر فواصل زمینی هستند. در مسیر ارتباطی بین سیارات و زمین ممکن است موانع زیادی مثل شهاب سنگ ها و کرات دیگر وجود داشته باشند  که می تواند باعث برگشت دادن سیگنال ها شوند پس فناوری که برای اینترنت فضایی به کار گرفته می شود باید بسیار قوی تر از فناوری هایی باشد که در کره زمین استفاده می شوند.

چه موقع اینترنت بین سیاره ای راه اندازی می شود؟

طبق پیش بینی هایی که دانشمندان انجام داده اند احتمالا تا پایان قرن حاضر ما می بایست شاهد مسافرت انسان به کره مریخ باشیم اما آیا برنامه های ازتباط پایدار در چنین فاصله ای ممکن است. 

در حال حاضر برنامه نویسان و مهندسان کامپیوتر از سراسر جهان دور هم جمع شده اند و در حال کار روی پروژه ای هستند که از طریق آن یک نوع سیستم اینترنت فضایی را راه اندازی کنند. این سیستم اینترنت می تواند ارتباطات را در فضا برقرار و اطلاعاتی را از زمین ارسال کرده و یا دریافت کند.

 اما شاید فکر کنید این نوع تکنولوژی و استفاده از آن فقط مختص دانشمندان فضایی و عده ای پشت میز نشین باشد که در ناسا مشغول کارند. اما به هیچ وجه اینگونه نیست چرا که در صورت تحقق اینترنت فضایی شما می توانید به راحتی از پشت کامپیوترتان به سیاره مریخ سفر کنید و به صورت آنلاین رخ دادهای همان لحظه مریخ را رصد کنید.

سیم های اینترنت فضایی کجا نصب می شوند؟

از حوالی سال 1997 میلادی که کاوشگر مریخ عملیات خود را آغاز کرد بعضی از دانشمندان متوجه این موضوع شدند که یک اینترنت فضایی یکی از لازمه های توسعه کاوش های فضایی در جهان است. 

کاوشگر مریخ می توانست در هر ثانیه چیزی حدود 300 بیت اطلاعات را به زمین ارسال کند. این در حالی است که یک کامپیوتر معمولی در میحط اینترنت می تواند با سرعتی 200 برابر بیشتر از این اطلاعات راجا به جا کند. 

پس میزان اطلاعاتی که دانشمندان به کمک این سیستم از مریخ دریافت می کردند بسیار ناچیز بود. در نتیجه آنها به این نتیجه رسیدند که وجود یک سیستم اینترنت فضایی می تواند باعث شود که سرعت اطلاعات آن ها افزایش یافته و چیزی حدود 11 هزار بیت در هر ثانیه بین مریخ و زمین مبادله شود.

 البته توجه داشته باشید که این سرعت هنوز از سرعت اینترنتی که ما استفاده می کنیم پایین تر است اما می تواند برای ارسال دستورات به کاوشگرانی که انسان به فضا ارسال می کند کافی باشد. 

محققان عقیده دارند که می توانند سرعت اینترنت بین سیارات منظومه شمسی را در سال های آتی به چیزی حدود نیم مگابایت در ثانیه برسانند که در صورت این کار برقراری ارتباطات مجازی تصویری برای یکایک افرادی که در زمین هستند مقدور می شود. 

شاید پس از این دیگر نشستن پای کامپیوتر و سفر به سیاره دور دستی مثل نپتون برای نجوم شناسان و طرفداران نجوم چیزی بیش از یک آرزو باشد و به تحقق بپیوندد.

چه مشکلاتی در این راه وجود دارد

اینترنت فضایی باید اطلاعات را با سرعت بسیار زیادی بین زمین و سایر سیارات منظومه شمسی جا به جا کند. ممکن است کاوشگرهایی در منظومه شمسی باشند که میلیون ها مایل با ما فاصله داشته باشند و به همین دلیل دانشمندان باید به مشکلات زیادی فائق آیند تا امکان تماشای آنلاین منظومه شمسی ممکن شود. 

طبیعی است که در این راه ماهواره ها دچار مشکلاتی شوند و باید برای تعمیرات آن ها تمهیداتی اندیشید. همچنین تاخیر زمانی به علت فاصله زیاد نیز یکی دیگر از مشکلاتی است که دانشمندان باید برای اجرای اینترنت فضایی آن را برطرف کنند. 

البته نباید فراموش کرد که وجود اینترنت فضایی خطرات احتمالی و جانبی را نیز در برمی گیرد، ممکن است هکرها بخواهند که این اینترنت فضایی را هک کرده و مثلا کنترل ماهواره هایی را که در مدار زمین است برعهده بگیرند. 

پس شاید چالش عصر اینترنت فضایی چالش برخورد با هکرهایی باشد که می خواهند ماهواره ها را به گوشه های مختلفی از کره خاکی بکوبند. 

از سوی دیگر با توجه به اینکه حتی اگر اینترنت فضایی با سرعت نور کار کند با توجه به سرعت نور که 186 هزار مایل در هر ثانیه است در زمین شاید برای برقراری ارتباط تماشای یک بازی فوتبال در زمین فقط با کسری از ثانیه تاخیر تصویر را دریافت کنیم. اما با توجه به فواصل فضایی که در نزدیکترین حالت حدود 28 میلیون مایل است با توجه به فاصله زمین مثلا تا مریخ به عنوان یکی از سیارات نزدیک منظومه شمسی یعنی 56 میلیون کیلومتر را شامل می شود. لذا این انتقال پیام ممکن است چیزی حدود چند ساعت زمان ببرد و این مربوط به مریخ بوده که بیخ گوش خودمان است.

اما علاوه بر فعالیت های دانشمندان طبیعی است که لازم است متخصصان امنیت به تهیه ابزارهای امنیت لازم برای مقابله با هک های احتمالی بپردازند تا جنگ بین ماهواره ای و جنگ گروه های تروریستی برای کوبیدن ماهواره ها و فضاپیماها به زمین شعله ور نشود.

برخی پیش بینی ها حاکی از این است که اینترنت فضایی بین زمین و مریخ تا 10 سال آینده راه اندازی می شود و البته برخی از همین پیش بینی ها تاکید می کند که احتمالا تا آخر قرن حاضر تمام منظومه شمسی به سیستم اینترنت فضایی متصل خواهد شد.

گزارش از نادر نینوایی

انتهای پیام/