به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کتابخانه شخصی هر کس، تمام آنچه را که نیاز دارید راجع به آن شخص بدانید، به شما خواهد گفت و به راستی که شناسنامه کتابی هر آدمی بیشتر از شناسنامه واقعی‌اش هویتش را بازگو می‌کند و او را به دیگران می‌شناساند.

شناسنامه کاغذی افراد، شامل نوشته‌هایی است که نژاد شخص را بازگو می‌کند، اما کتابخانه، با دقتی مثال نازدنی شخص را از دریچه چشم خود فرد معرفی کرده و هویت فکری و دغدغه‌های اساسی او در زندگی و حتی سلیقه‌اش را بازگو می کند.

کتابخانه شخصی هر کسی حافظ اوهام‌ و خیال‌هایی از اوست که تا عمق جانش می روند. کتابخانه‌ها رویاهایی را به بشر می نمایانند که تصویرگر آینده‌ای است که هنوز نیامده و با کتاب خلق می‌شود و آدمی را به زمانی پرتاب می‌کند که در آنجا دیگر زمان رنگ ندارد.

کتابخانه مکانی مقدس است، برای هرکسی که میل به دانستن، سفر کردن، اندیشیدن و پرسیدن دارد. بهترین اقامتگاه برای کسانی است که می خواهند با تنهایی پر هیاهوی خویشتن، خلوت کنند و پاسخی برای پرسش‌های بی‌جواب خویش بیابند و دلگرم از آن شوند که شاید کسی در این دنیای فراخ، دنیا را همان گونه دیده است که او، خود در خیالش انگارده و در جست و جو برای رسیدن به آرمانشهرش لابه لای صفحات کتاب گم شود.

مطالعه هر کتاب آغازگر سفری در همنشینی با فکر است و پدیدآور رویدادی مقدس، به نام اندیشیدن، که همه متعلقات انسان و داشته ها و نداشته‌هایش از آن سرچشمه می‌گیرد و آدمی چیزی نیست، مگر حاصل اندیشه هایش و هر ابتکار و خلاقیت، یا هر نفاق و عصیانی که از او سر می زند، از تفکراتش ناشی می شود و کتاب، بی منت و بی دریغ تفکر را به انسان ارزانی می‌دارد.

او با خواندن هر کتاب تازه مسیری جدید را به روی خود بازکرده و گستره تفکراتش را گسترش می‌دهد. از این رو است که گفته می‌شود کتابخانه‌ها بیشترین اطلاعات از صاحبانشان را در اختیار دیگران قرار می دهند. می توان گفت که اغلب افراد آن چیزی هستند که می‌خوانند.

با اینکه انسان‌ها تنها به جدال برای زیستن می پردازند، اما در نهایت بحث هویت داشتنشان در اجتماع و میان دیگر مردمان شکل می‌گیرد و انسان‌ها باید برای داشتن زندگی راحت‌تر و پربارتر با هم مراوده داشته باشند.

از همین روست که آدمی برای برقراری ارتباط بهتر با اطرافیانش، باید جامعه و دنیای اطراف خود را باز شناسد، از این رو هر فردی با توجه به زیستگاه بومی خود و باید از فرهنگ و اقلیم اطرافیانش اطلاع داشته باشد که باز کتاب ها بهترین امکانی هستند که این مهم را بر انسان روا می دارند.
 
پس هر فردی با استناد به جامعه اش باید فهرستی از کتاب ها را در کتابخانه خود داشته باشد و ایرانیان هم از این قاعده مستثنی نبوده و هر ایرانی باید کتاب هایی خاص را در فهرست داشته‌هایش، نگاه دارد.

قرآن کریم، اولین کتابی است که نه یک ایرانی بلکه هر مسلمانی باید آن را در کتابخانه خود داشته باشد؛ چون قرآن با دین آدمی سر و کار دارد و دین، باورساز است و باور اگر آگاهانه باشد، راهنمای آینده ای درخشان است. اما باور نا آگاهانه خطرناک و خطرساز است و برای آگاه شدن از دین بهترین و معتبرترین کتاب ها قرآن است و خواندش از واجبات.

کتاب‌های دیگری  که ایرانیان باید در کتابخانه های شخصیشان داشته باشد، دیوان حافظ و غزلیات سعدی و بوستان و گلستان است، چون جامعه‌ای همدل و همراه زمانی ایجاد می‌شود که مردمان آن دیار اهل عاشقی باشند و به وطن و هم وطنانشان عشق بورزند و کسی اهل کشور دوست داشتن می‌شود که شعر بداند. حافظ و سعدی هم از شاعران بنامی هستند که آوازه شان جهانی است و هر ایرانی باید از آنها بداند، پس خواندن شعر هایی که توسط حافظ و سعدی سروده شده از ملزومات است.

اما اثر شاهکاری که ایرانیان باید نسخه ای از آن را نزد خود داشته باشند، شاهنامه است که با قلم معجزه گر فردوسی، مجموعه ای از کلمات و قهرمانان و اسطوره های پارسی را گرد هم آورده است و آن ها را به فرزندان سرزمینش می‌شناساند، اسطوره هایی که ریشه در گذشته ها دارد و به استنادشان ایران به خود می بالد.

کتاب‌های زیاد دیگری هستند که باید در کتابخانه ها وجود داشته باشند، اما کتاب های نام برده از جمله آثاری است که باید در خانه و کتابخانه هر ایرانی پیدا شود، تا با یادگرفتن و درس گرفتن از وزنه‌های دینی و ملی اش، قدم در راه گذاشته و فردا های بهتر را بسازد.



گزارش از ملیکا نصیری صنعتی



انتهای پیام/