در این حمله چند بالگرد میل 28 معروف به شکارچی شب ارتش روسیه پس از دریافت اطلاعات جمعآوری شده از سوی یگان پهبادی، مقر تروریستهای داعشی در شمال شرق استان حمص آماج حملات خود قرار داده و آن را بر سر تروریستهای مستقر در آن بطور کامل منهدم کردند.
شکارچی شب
در میانه دهه ۷۰ میلادی فرماندهان نیروی هوایی و وزارت دفاع اتحاد شوروی به این نتیجهگیری رسیدند که بالگرد تهاجمی - ترابری میل ام آی-۲۴ دیگر پاسخگوی نیازهای آینده ارتش شوروی نیست و تلاش برای ساخت این بالگرد چند منظوره منجر به از دست رفتن بخشی از مقدورات عملیاتی، افزایش وزن و اندازه آن شده است. این بالگرد دچار محدودیتهای بسیاری به ویژه در محیطهای گرم و بلند بود.
در پی برگزیده شدن طرح بالگرد ۲ نفره بسیار چابک و باگنجایش جابجایی مهمات بسیار آپاچی ای اچ-۶۴ در ارتش ایالات متحده آمریکا، شورای وزیران اتحاد شوروی در ۱۶ دسامبر ۱۹۷۶ (۲۵ آذر ۱۳۵۵) دستورکاری را برای گسترش بالگرد تهاجمی تازهای در همان راستا و با هدف طراحی و توسعه نسل توینی از بالگردهای رزمی با هدف انهدام خودروها و دستگاههای دشمن و به ویژه تانک در رزمگاه و نزدیکی خط مقدم، برای خدمت در هوانیروز شوروی در دهه ۸۰ میلادی صادر کرد.
مسئولیت طراحی این بالگرد جدید به دو گروه اصلی طراحی این کشور یعنی دفتر طراحی کاموف و میل واگذار شد. این رقابت منجر به طرح نامتعارف بالگرد یک نفره کاموف ک آ-۵۰ و میل ام آی-۲۸ شد. برنامه میل-۲۸ با مدیریت «مارات تیسچنکو» به سرعت پیشرفت کرد و نخستین فروند از این هلیکوپتر در ژانویه سال ۱۹۸۸ پرواز کرد، این هلیکوپتر از یک موتور پرقدرت همچنینن پروانه دم ایکس شکلX بهره میبرد. برای اولین بار این هلیکوپتر در نمایشگاه هوایی پاریس سال ۱۹۸۹ عرضه شد.
مشخصات میل
قطر گردش پروانه اصلی: ۱۷/۲ متر
حداکثر طول (پروانهها در حال چرخش): ۲۱/۳۳ متر
درازای بدنه: ۱۷/۰۱ متر
پهنای بدنه (شامل محفظه موتورها): ۳/۱۲ متر
پهنای بدنه (شامل پهنای بالچهها): ۵/۸۹ متر
بلندا از سطح زمین: ۳/۳۹۵ متر
وزن خالی: ۸۶۰۰ کیلوگرم
وزن عادی برخاستن: ۱۰۷۰۰ کیلوگرم
بیشینه وزن برخاستن: ۱۱۵۰۰ کیلوگرم
دومین میل ۲۸ در سال ۱۹۹۱ کامل شد؛ اما در سال ۹۳ این برنامه کنسل شد. علت آن عدم توانایی رقابت میل ۲۸ با کاموف ۵۰ بود که مهمترین دلی آن این هلیکوپتر توانایی پرواز در تمام شرایط آب و هوایی را نداشت. با این حال در سال ۹۵ میل نمونه میل ۲۸ N را عرضه کرد که حرف N به معنای شب است که اولین پرواز آن ۱۴نوامبر ۱۹۹۶ انجام شد.
مهمترین ویژگی در آن زمان راداری بود که در یک کاورگرد در بالای پروانه اصلی نصب شده بود (همانند آ اچ -۶۴ لانگ بو آپاچی). میل ۲۸ N دارای یک دستگاه دید مدل تور و دستگاه نشانه روی در زیر دماغه خود است به علاوه تلویزیونی که به یک دوربین نصب است و سیستم فلیراما با توجه به مشکلات مالی طرح قطع شد. پیش نمونه دوم با پروانه اصلی بهبود یافته در سال ۲۰۰۴ عرضه شد.
تغییرات انجام شده در ارتش بعد از جنگ سرد باعث شد که به هلیکوپترهای ضد تانک توجه بیشتری شود به همین دلیل مزایای خوب میل ۲۸ N مانند قابلیت انجام ماموریت در تمام شرایط آب و هوایی، قیمت پایینتر و تشابه اون با میل ۲۴ داشت مهم میشد. در سال ۲۰۰۳ فرمانده نیروی هوایی روسیه اعلام کرد که در آینده هر دو کا-۵۰ و میل ۲۸ ن هلیکوپترهای استاندارد ارتش خواهند بود.
اولین نمونههای میل ۲۸ N در تاریخ ۵ ژوین۲۰۰۶ به ارتش تحویل داده شد
میل-۲۸ در پاسخ به نیازهای شوروی به نسل جدیدی از بالگردهای پیشرفته با کارایی عملیاتی و قابلیت بقای رزمگاهی زیاد طرحی و ساخته شد. این بالگرد مانند بسیاری از بالگردهای جهان از طرحی متعارف شامل استقاده از یک پروانه اصلی و ملخ تثبیت دُمی بهره میگیرد. این بالگرد دارای دو خدمه (خلبان و متصدی جنگافزار) میباشد که به صورت پشت سر هم در کابین پلهای (افسر جنگافزار در صندلی جلو و خلبان در کابین پشت و بالاتر از او) مستقر میشوند.
بر خلاف میل-۲۴ کنترلهای پروازی تنها در اختیار خلبان میل-۲۸ است. برای افزایش توانایی بقای رزمی این بالگرد نسبت به نسل پیش از خود و تامین امنیت خدمه پروازی، آنها در کابینهای زرهپوش تیتانیومی تقویت شده با صفحات سرامیکی به صورت جدا از یکدیگر مستقر میشوند. این پیکره بندی توانایی تحمل صدمات ناشی از اصابت گلولههای ۱۲/۷ میلیمتری را دارا میباشد. پنجره جلو کابین خدمه به شیشههای ضدگلوله با ضخامت ۴۲ میلیمتر مجهز است که میتوانند در برابر برخورد گلولههای ۱۲/۷ میلیمتری دوام بیاورند در حالی که شیشههای پهلویی با ضخامت ۲۲ میلیمتر توان تحمل برخورد گلولههای ۷/۶۲ میلیمتری را دارند.
کابین این بالگرد مجهز به صندلیهای جاذب ضربه «پامیر-کِی» (Pamir-K) به همراه ارابه فرود نیرومند و دریچههای کابین، بالچهها و پروانه اصلی قابل پرتاب است. این ترکیب میتواند زنده ماندن خدمه را در سقوط با سرعت عمودی ۱۲ متر بر ثانیه تضمین کرده و ضربه فرود را از میزان مرگآور ۶۰-۵۸ «جی» به ۱۲ جی کاهش میدهد.
جنگافزارها میل
توپ: یک قبضه ۳۰ میلیمتری
تعداد فشنگ: ۳۰۰ تیر
موشک: موشکهای ۷۰، ۸۰، ۳۰ میلیمتری
موشک ضد تانک: ۱در کل ۶ موشک «۹ ام ۱۱۴ اشتورم»؛ «۹ ام-۱۲۰اَتکا» با سیستم هدایت رادیویی فرمان در خط دید
بیشینه برد موشک ضد تانک: ۶ تا ۸ کیلومتر
موشک هوا به هوا: «۹ کا ۳۱۰» (کد ناتو: سام-۱۶)؛ «۹ ام ایگلا» (کد ناتو: سام ۱۸)
سامانه کنترل آتش: سایت مستقر بر کلاهخود خدمه، سامانه کسب و نشانگذاری هدف، سامانه دید شبانه خلبان، رادار موج میلیمتری «ان او-۲۵»
جنگافزار ثابت میل -۲۸، یک قیضه توپ ۳۰ میلیمتری «شیپونوف ۲ اِی ۴۲» (Shipunov 2A42) با ۳۰۰ تیر فشنگ میباشد. این توپ که در زیر دماغه نصب شده در اصل یک جنگافزار پیادهنظام است که بر روی نفربرهای زرهی «بی ام پی-۲» نصب شده است. این جنگافزار دارای دو نواخت تیر میباشد، نواخت تیر ۲۰۰ تیر در هر دقیقه و ۵۵۰ تیر در دقیقه است که برد آن بر اهداف زمینی ۱۵۰۰ متر و علیه اهداف هوایی ۲۵۰۰ متر است که گلولهها شامل گلولههایی باانفجار زیاد برای استفاده علیه نفرات و گلولههای ضد زره میباشد. فشنگها در دو غلاف جعبهای شکل (هر کدام ۱۵۰ تیر) که در دو سوی توپ نصب شدهاند قرار دارند و با حرکات افقی و عمودی توپ حرکت میکنند.
توپ به همراه جعبه فشنگها قادر به چرخش ۱۱۰ درجهای به هرطرف، ۱۳ درجه به بالا و و ۴۰ درجه به پایین است. میل -۲۸ دارای دو بالچه کوتاه هر یک با ۲ آویزگاه حمل سلاح است که در دو سوی بدنه در زیر محفظه موتورها نصب شدهاند. هر یک از این آویزگاهها توانایی حمل تا ۴۸۰ کیلوگرم بار را دارد که معمولاً شامل ۲ مجموعه موشکهای ضد تانک لوله پرتاب هدایت شوند رادیویی «۹ ام ۱۱۴ اِشتورم» (9M 114 shtrtum) و یا «۹ ام اَتکا» (9M 120 Atka) است. موشک «اَتکا -وی» جنگافزار اصلی ضد زره میل-۲۸ و به ویژه مدل N میباشد. بیشینه برد این موشک با سامانه هدایت رادیویی فرمان در خط دید ۵٬۸ کیلومتر و مجهز به سرجنگی متوالی است. توان نفوذ آن ۵۸۰ میلیمتر در زره فولادی پس از غلبه بر زره واکنشی انفجاری است. . جنگافزار هدایت ناپذیر میل-۲۸ شامل انواع گوناگونی از موشکهای ۷۰، ۸۰، ۱۲۲ میلیمتری و غلاف توپ «یو پی کِی-۲۳-۲۸» شامل یک توپ دو لول ۲۳ میلیمتری به همراه ۲۵۰ تیر فشنگ میباشد که همگی در آویزگاههای زیر بال حمل میشوند.
دیگر جنگافزارهای قابل حمل این بالگرد عبارتند از: غلاف مین پخش کن «کِی ام جی یو-۲» و موشکهای هوا به هوای «۹ کی-۳۱۰» و «۹ ام-۳۹ ایگلا». معمولاً تا ۸ موشک هوا به هوا را میتوان در ۴ پرتابگر دوتایی برای کاربرد بر ضد بالگردها و هواپیماهای بدون سرنشین حمل کرد. در نوک هر بالچه، یک غلاف حاوی پرتابگرهای شراره (چف) با امکان حمل گیرندههای اخطار امواج راداری و لیزری میتوان نصب شود.
انتهای پیام/
کولر فراموش نشه