به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از گرگان؛  حتما شنیده اید که سعدی شاعر شیرین سخن شیرازی گفته است عالم بی عمل به چه ماند؟ آری، به زنبور بی عسل.




 اینجا در یکی از مدارس گلستان در روستای محروم حیدرآباد، با تلاش مدیر مدرسه، مربیان و دانش آموزان، علم و عمل با هم همراه شده است و حاصلش امروز میوه های شیرینی است که طعمش چیزی کمتر از همان شیرینی عسل نیست.




آقای قدمنان که مدیر مدرسه سیدالشهدای حیدرآباد است و چندسالی است برای زندگی به این روستای آبا و اجدادی آمده می گوید: 5سال پیش تصمیم گرفتم فضای بدون استفاده حیاط مدرسه که مساحتش نیم هکتار است را از این حالت خارج کنم برای همین با همکاری مربیان و دانش آموزان زمین مدرسه را برای کاشتن درخت آماده کردیم و 100 اصله درخت در آن کاشتیم.



حالا درختان این باغ به بار نشستند و بچه ها هم شاهد به ثمرنشستن درختان باغ مدرسه هستند.


ابوالفضل که دانش آموز کلاس ششم این مدرسه است می گوید: وقتی این درختان را می کاشتیم من کلاس اول بودم و حالا شاهد به نتیجه رسیدن زحمات مدیر مدرسه مان هستم، خوشحالم که امروز درختان باغ مدرسه اینقدر زیبا شده واینقدر میوه داده است.



از فروش میوه های باغ این مدرسه روستایی حدود 5 تا 6 میلیون درآمد حاصل می شود.

آقای قدمنان می گوید: درآمدی که از فروش میوه های باغ مدرسه حاصل می شود را قرار است برای دانش آموزان بی بضاعت صرف کنیم و بخشی از آن را هم برای برنامه های فرهنگی و اردوها در نظر می گیریم، البته به جز این درختان از زمین باغ برای کشت نخودفرنگی، کدو و پیاز هم استفاده می کنیم و درواقع بخشی از هزینه های مدرسه هم از همین محصولات تامین می شود.




این باغ تنها یک باغ با میوه های رنگارنگ نیست بلکه بخشی از همان کلاسها و فضای آموزشی است با درسهای ماندگارتر.




مدیر مدرسه حیدر آباد می گوید: بچه ها با  دیدن قدکشیدن و به ثمر نشستن  درختان باغ مدرسه شان یاد می گیرند اگر از هر فرصتی برای تلاش و کمک به دیگران استفاده کنند حتما در آینده ای نزدیک نتیجه شیرین آن را خواهند دید و این آموزش عملی در این سنین قطعا در ذهنشان ماندگار می شود.



مدرسه محل علم آموزی است اما با بهره گیری از فرصتها می توان علم و عمل را باهم به فرزندان میهن آموزش داد.


انتهای پیام/ص