به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به گفته «تالی شاروت» استادیار علوم اعصاب شناختی در دانشگاه کالج لندن، «وقتی برای منافع شخصی خود دروغ می‌گوییم، آمیگدال ما احساسی منفی تولید می‌کند که از طریق آن میزان آمادگی یا استعداد دروغ گفتن محدود می‌شود اما این واکنش اگر همچنان به دروغگویی ادامه دهیم محو می‌شود و با محو شدن بیشتر آن، دروغهای بزرگتر شکل می‌گیرند».

 شارلوت که یکی از نویسندگان مقاله منتشرشده در مجله Nature Neuroscience با عنوان «مغز انسان با بی‌صداقتی سازگار می‌شود» به شمار می‌رود، توضیح داده است که این واکنش در آمیگدال مغز مستعد بی‌اعتناشدن یا بی‌تفاوت بودن است و بر اساس همین تمایل به بی‌اعتنایی، دروغ گفتن آسان می‌شود.

این نتایج با جمع‌آوری هزاران نقشه از فعالیت مغز برای شناسایی بخش‌های مرتبط با احساسات و تمرکز محققان بر فعالیت آمیگدال، ناحیه‌ای واقع‌شده در لوب گیجگاهی مغز، به دست آمده است.
دانشمندانی که این تحقیق را پیش می‌بردند  با استفاده از اسکنرهای تصویربرداری مغز، تغییرات آن را در حین دروغ گفتن شرکت‌کنندگان در تحقیق مورد بررسی قرار دادند.

آنها دریافتند وقتی شرکت‌کنندگان متوجه می‌شوند از راه دروغ گفتن به منافعی دست یافته‌اند تمایلشان به دروغ گفتن بیشتر می‌شود و ناحیه آمیگدال کمتر خود را درگیر احساسات می‌کند. در نبود واکنش‌های عاطفی (وجدانی) هم آرامش بیشتری برای دروغگویی بیشتر در فرد دروغگو برانگخته می‌شود.
 
 محققان گفته‌اند که دروغ‌های کوچک می‌تواند مغز را به سمت کاهش احساس منفی درباره دروغ و ناراستی ببرد و در را برای گفتن دروغ‌های بزرگتر باز کند. کسی که دروغ کوچکی می‌گوید ممکن است در ابتدا احساس ناخوشایندی داشته باشد اما پس از رسیدن به منافع آن، راحت‌تر این شیوه نادرست را ادامه می‌دهد و دیگر ترسی از بیصداقتی نخواهد داشت.

به گفته آنها، اگرچه عادت نقش موثری بر دروغ گفتن داردن، اما از سویی، آمیگدال با ادراک، حافظه و تعاملات اجتماعی هم مرتبط است و حساسیت نشان ندادن آن در برابر دروغ می‌تواند بر این موارد نیز اثرات منفی بگذارد.

منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/