رودی که سرطان می‌زاید!
اگر یک دهه پیش مردم اصفهان نمی‌توانستند این شهر را بدون زاینده‌رود تصور کنند، حالا کار به جایی رسیده که دیگر نه برای باز شدن درهای سد و جاری شدن آب در رود جشن می‌گیرند و نه حتی دست به اعتراضی می‌زنند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این پاییز بر عکس انتظار مردم و کشاورزان شرق استان، زاینده‌رود خشک ماند. حالا راننده تاکسی‌ها به شوخی از پارکینگ‌شدن زاینده رود صحبت می‌کنند و مردم به مسئولان پیشنهاد می‌کنند حالا که منظر سی و سه پل مورد هجوم انواع احجام و افراد قرار گرفته، خب به فکر ساخت و ساز در رودخانه هم باشند که حداقل این حجم خاک با یک باد، دامن شهر را نگیرد.
زاینده‌رود حالا خالی از هویت تاریخی‌اش، دیگر جاذبه گردشگری «نصف جهان» هم محسوب نمی‌شود. اما همه این‌ها شاید آن قدر دردناک به نظر نرسد؛ حداقل تا زمانی که عضو شورای سیاست‌گذاری پیشگیری و ثبت سرطان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به نقش متقابل خشکی زاینده‌رود و افزایش سرطان اشاره نکرده بود!
یک عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تأکید بر این که عوامل زیادی بر شیوع سرطان اثرگذار هستند، گفت: آلاینده‌ها، خاک آلوده، هوای آلوده، خشکی زاینده‌رود و مواد نگهدارنده در محصولات غذایی در دست مردم وضعیت را به سمت خطرناکی برده و مسئولان باید به دنبال یک راه‌حل جدی باشند.
سیمین همتی ادامه داد: مسئولان اصفهان به‌طور قطع اطلاع دارند که خشکی زاینده‌رود در بروز انواع بیماری‌ها و از جمله انواع سرطان صد درصد نقش دارد.
عضو شورای سیاست‌گذاری پیشگیری از سرطان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تأکید بر این که امروز پیشگیری، کنترل و درمان سرطان اولویت نخست وزارت بهداشت است، افزود: وزارت بهداشت در هر استانی عده‌ای را تنها مسئول رسیدگی به کنترل سرطان و تحقیقات روی این بیماری کرده است.
او با اعلام این‌که در سال ۹۲ پس از برگزاری همایش «آنکولوژی کشوری در اصفهان» طومار نامه‌ای از سوی جامعه پزشکی مبنی بر هشدار شیوع سرطان در اصفهان به دلیل وجود آلاینده‌ها و تأثیر خشکی زاینده‌رود به استانداری اصفهان تحویل داده شد تا مسئولان در این ارتباط تدبیر کنند، گفت: امروز سرطان اولویت اول آموزش پزشکی شده است.
میلی‌متر به میلی‌متر آب را مدیریت می‌کنیم!
مدیریت منابع آب، نکته‌ای است که طی یک دهه گذشته بلاهای خانمان‌سوزی بر قلب ایران آورده است و کار به آن‌جا رسیده که یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی ملی ثبت شده ایران که روزگاری بستر تمدن‌سازی بوده، حالا به خشکه راهی تبدیل شده است.
«حجم ذخایر آب زاینده‌رود از ۴۵۰ میلیون مترمکعب پارسال به ۱۶۹ میلیون متر مکعب کاهش یافته است». این نکته‌ای است که در نشست کمیته بحران آب اصفهان مطرح و تأکید شد که از این پس در استان اصفهان آب را میلی‌متری مدیریت خواهند کرد.
هاشم امینی ادامه داد: بر اساس گزارش سازمان هواشناسی، پیش‌بینی‌ها بیانگر این است که بارش‌های پاییزی با تأخیر انجام می‌گیرد. بر این اساس با عدم جاری‌بودن زاینده‌رود که کاهش چشم‌گیر آب‌دهی چاه‌های آب شرب را در اصفهان به‌دنبال دارد و همچنین کاهش تخصیص آب شرب، باید مدیران طرح آب‌رسانی اصفهان بزرگ آب را میلی‌متری مدیریت کنند تا آب شرب مشترکان در فصول گرم و سرد سال به‌طور پایدار تأمین شود.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان تأکید کرد: حجم سد زاینده‌رود با کاهشی بی‌سابقه به حدود ۱۶۹ میلیون مترمکعب رسیده است، در حالی‌که این رقم در مدت مشابه سال قبل بیش از ۴۵۰ میلیون مترمکعب بوده و در این شرایط تأمین پایدار آب شرب ۹۳ شهر اصفهان تلاش و همتی مضاعف نسبت به پیش می‌طلبد.
لزوم برخورد با متخلفان آبی
اما چه باید کرد؟ آیا امیدی به بازگشت زندگی به رودی که سابقاً زاینده بوده وجود دارد؟ مدیریت فشار، احداث حوضچه‌های فشارشکن، مرئی‌سازی والوها، بهره‌مندی از سامانه تله‌متری و تله‌کنترل و هوشمندسازی شبکه توزیع راهکارهایی هستند که هاشم امینی برای کنترل منابع آب و توزیع عادلانه آن در میان ۹۳ شهر استان ارائه کرده است.
او اضافه کرد: علاوه بر این با استفاده از تکنولوژی خطوط انتقال، شبکه‌های توزیع آب که دارای نشتی هستند به خوبی شناسایی شده و در کوتاه‌ترین زمان ممکن از هدررفت آب جلوگیری به عمل می‌آید تا این منابع به چرخه تولید و توزیع آب برگردند. در شرایط کنونی که کمبود منابع آبی از یک طرف و تقاضای روزافزون مشترکان برای دستیابی پایدار به آب شرب از سوی دیگر وجود دارد، برخورد با متخلفانی که غیرقانونی از منابع آبی استفاده می‌کنند، ضروری است.
مدیرعامل شرکت آبفای استان اصفهان توسعه سامانه «نجما» را نیز ضروری دانست و یادآور شد: باید تدابیری لحاظ شود تا سامانه نجما در سطح شهر و استان توسعه یابد و از طریق سیستم GIS در کم‌ترین زمان ممکن حوادث مهار شوند، چرا که مدت زمان مهار حوادث در کاهش هدررفت آب تأثیر به‌سزایی دارد.
به اندازه ارومیه نگران زاینده‌رود باشید
جدای از مسائل مدیریت آب، برخورد مسئولان کشوری با مسأله زاینده‌رود هم این روزها مورد اعتراض یکی از اعضای شورای شهر اصفهان قرار گرفته است.
رئیس کمیسیون عمران این شورا گفته است: به راستی این همه پل تاریخی بر روی رودخانه زاینده‌رود به اندازه دریاچه ارومیه حائز اهمیت نیست که دولت‌مردان همان برخوردی که با مقوله دریاچه ارومیه کردند، این جا هم داشته باشند.
عبدالرسول جان‌نثاری در جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان اظهار کرد: معضل قطع جریان آب زاینده‌رود در محدوده شهر اصفهان می‌تواند در درازمدت منجر به خشک شدن خاک و پایین رفتن سطح ایستایی آب‌های زیرزمینی تا ده‌ها متر شود.
وی افزود: این پدیده سبب به وجود آمدن پدیده دیگری به نام فرونشست تدریجی زمین خواهد شد که قطعاً نقش اساسی در آسیب‌رسانی به تمام سازه‌ها و شاکله‌های ساختمان‌های تاریخی خواهد داشت. در حال حاضر با قطع جریان زاینده‌رود، فرونشست زمین این آثار تمدنی را تهدید می‌کند.
رئیس کمیسیون عمران شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: با توجه به این موضوع آیا باید کماکان به موضوع زاینده‌رود با دید منطقه‌ای یا استانی نگاه کرد؟ آیا میراث فرهنگی یک کشور که در اصفهان در حال تهدید شدن است، مسأله کم‌اهمیتی است؟
این مسئول خاطرنشان کرد: در سال‌های گذشته نشانه‌ها و مواردی در شهرهایی همچون دامنه و دشت مهیار و دشت برخوار مشاهده شد که در شهر دامنه سبب ترک‌خوردگی تعدادی از ساختمان‌ها شده است. فرونشست‌ها می‌توانند به صورت تدریجی تبدیل به ریزش‌های ناگهانی شوند. اما تلاش مسئولان اصفهان برای زاینده‌رود سابقه بیش‌تری دارد. شاردن در سفرنامه‌اش نوشته: شاه عباس کبیر می‌خواست کوه را بشکافد تا آب کوهرنگ به زاینده‌رود متصل شود، ولی با مساعی زیادی که به عمل آورد، اشکال دیگری مانع پیشرفت کار او شد و آن سردی فوق‌العاده هوای این نواحی است که اجباراً کار را مدتی از سال تعطیل می‌کرد. این سفرنامه‌نویس فرانسوی ادامه می‌دهد: شاه عباس دوم هم دو دفعه در این مرحله بدون نتیجه کار کرد. در دفعه اول رئیس دیوانخانه او موسوم به اقورلوبیک که در آن حدود اراضی وسیعی را مالک بود، شروع به ساختن سدهایی کرد که سطح آب را بالا آورده و آن را به زاینده‌رود ملحق سازد. سعی او نیز باطل شد. دفعه دوم محمودبیک، صدراعظم شاه عباس دوم، که به کارهای صنعتی علاقه تامی داشت، در اثر قول‌های یک مهندس فرانسوی موسوم به دوشنه می‌خواست کوه‌های فاصل را به وسیله حفر معادنی چند از میان بردارد. این کار هم به ثمر نرسید و دیگر کسی به فکر تعقیب آن نیفتاد و اکنون این کار را غیرممکن می‌دانند.
منبع:روزنامه سبزینه
انتهای پیام/
زاینده‌رود حالا خالی از هویت تاریخی‌اش، دیگر جاذبه گردشگری «نصف جهان» هم محسوب نمی‌شود. اما همه این‌ها شاید آن قدر دردناک به نظر نرسد؛ حداقل تا زمانی که عضو شورای سیاست‌گذاری پیشگیری و ثبت سرطان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به نقش متقابل خشکی زاینده‌رود و افزایش سرطان اشاره نکرده بود!
یک عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تأکید بر این که عوامل زیادی بر شیوع سرطان اثرگذار هستند، گفت: آلاینده‌ها، خاک آلوده، هوای آلوده، خشکی زاینده‌رود و مواد نگهدارنده در محصولات غذایی در دست مردم وضعیت را به سمت خطرناکی برده و مسئولان باید به دنبال یک راه‌حل جدی باشند.
سیمین همتی ادامه داد: مسئولان اصفهان به‌طور قطع اطلاع دارند که خشکی زاینده‌رود در بروز انواع بیماری‌ها و از جمله انواع سرطان صد درصد نقش دارد.
عضو شورای سیاست‌گذاری پیشگیری از سرطان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تأکید بر این که امروز پیشگیری، کنترل و درمان سرطان اولویت نخست وزارت بهداشت است، افزود: وزارت بهداشت در هر استانی عده‌ای را تنها مسئول رسیدگی به کنترل سرطان و تحقیقات روی این بیماری کرده است.
او با اعلام این‌که در سال ۹۲ پس از برگزاری همایش «آنکولوژی کشوری در اصفهان» طومار نامه‌ای از سوی جامعه پزشکی مبنی بر هشدار شیوع سرطان در اصفهان به دلیل وجود آلاینده‌ها و تأثیر خشکی زاینده‌رود به استانداری اصفهان تحویل داده شد تا مسئولان در این ارتباط تدبیر کنند، گفت: امروز سرطان اولویت اول آموزش پزشکی شده است.
میلی‌متر به میلی‌متر آب را مدیریت می‌کنیم!
مدیریت منابع آب، نکته‌ای است که طی یک دهه گذشته بلاهای خانمان‌سوزی بر قلب ایران آورده است و کار به آن‌جا رسیده که یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی ملی ثبت شده ایران که روزگاری بستر تمدن‌سازی بوده، حالا به خشکه راهی تبدیل شده است.
«حجم ذخایر آب زاینده‌رود از ۴۵۰ میلیون مترمکعب پارسال به ۱۶۹ میلیون متر مکعب کاهش یافته است». این نکته‌ای است که در نشست کمیته بحران آب اصفهان مطرح و تأکید شد که از این پس در استان اصفهان آب را میلی‌متری مدیریت خواهند کرد.
هاشم امینی ادامه داد: بر اساس گزارش سازمان هواشناسی، پیش‌بینی‌ها بیانگر این است که بارش‌های پاییزی با تأخیر انجام می‌گیرد. بر این اساس با عدم جاری‌بودن زاینده‌رود که کاهش چشم‌گیر آب‌دهی چاه‌های آب شرب را در اصفهان به‌دنبال دارد و همچنین کاهش تخصیص آب شرب، باید مدیران طرح آب‌رسانی اصفهان بزرگ آب را میلی‌متری مدیریت کنند تا آب شرب مشترکان در فصول گرم و سرد سال به‌طور پایدار تأمین شود.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان اصفهان تأکید کرد: حجم سد زاینده‌رود با کاهشی بی‌سابقه به حدود ۱۶۹ میلیون مترمکعب رسیده است، در حالی‌که این رقم در مدت مشابه سال قبل بیش از ۴۵۰ میلیون مترمکعب بوده و در این شرایط تأمین پایدار آب شرب ۹۳ شهر اصفهان تلاش و همتی مضاعف نسبت به پیش می‌طلبد.
لزوم برخورد با متخلفان آبی
اما چه باید کرد؟ آیا امیدی به بازگشت زندگی به رودی که سابقاً زاینده بوده وجود دارد؟ مدیریت فشار، احداث حوضچه‌های فشارشکن، مرئی‌سازی والوها، بهره‌مندی از سامانه تله‌متری و تله‌کنترل و هوشمندسازی شبکه توزیع راهکارهایی هستند که هاشم امینی برای کنترل منابع آب و توزیع عادلانه آن در میان ۹۳ شهر استان ارائه کرده است.
او اضافه کرد: علاوه بر این با استفاده از تکنولوژی خطوط انتقال، شبکه‌های توزیع آب که دارای نشتی هستند به خوبی شناسایی شده و در کوتاه‌ترین زمان ممکن از هدررفت آب جلوگیری به عمل می‌آید تا این منابع به چرخه تولید و توزیع آب برگردند. در شرایط کنونی که کمبود منابع آبی از یک طرف و تقاضای روزافزون مشترکان برای دستیابی پایدار به آب شرب از سوی دیگر وجود دارد، برخورد با متخلفانی که غیرقانونی از منابع آبی استفاده می‌کنند، ضروری است.
مدیرعامل شرکت آبفای استان اصفهان توسعه سامانه «نجما» را نیز ضروری دانست و یادآور شد: باید تدابیری لحاظ شود تا سامانه نجما در سطح شهر و استان توسعه یابد و از طریق سیستم GIS در کم‌ترین زمان ممکن حوادث مهار شوند، چرا که مدت زمان مهار حوادث در کاهش هدررفت آب تأثیر به‌سزایی دارد.
به اندازه ارومیه نگران زاینده‌رود باشید
جدای از مسائل مدیریت آب، برخورد مسئولان کشوری با مسأله زاینده‌رود هم این روزها مورد اعتراض یکی از اعضای شورای شهر اصفهان قرار گرفته است.
رئیس کمیسیون عمران این شورا گفته است: به راستی این همه پل تاریخی بر روی رودخانه زاینده‌رود به اندازه دریاچه ارومیه حائز اهمیت نیست که دولت‌مردان همان برخوردی که با مقوله دریاچه ارومیه کردند، این جا هم داشته باشند.
عبدالرسول جان‌نثاری در جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان اظهار کرد: معضل قطع جریان آب زاینده‌رود در محدوده شهر اصفهان می‌تواند در درازمدت منجر به خشک شدن خاک و پایین رفتن سطح ایستایی آب‌های زیرزمینی تا ده‌ها متر شود.
وی افزود: این پدیده سبب به وجود آمدن پدیده دیگری به نام فرونشست تدریجی زمین خواهد شد که قطعاً نقش اساسی در آسیب‌رسانی به تمام سازه‌ها و شاکله‌های ساختمان‌های تاریخی خواهد داشت. در حال حاضر با قطع جریان زاینده‌رود، فرونشست زمین این آثار تمدنی را تهدید می‌کند.
رئیس کمیسیون عمران شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: با توجه به این موضوع آیا باید کماکان به موضوع زاینده‌رود با دید منطقه‌ای یا استانی نگاه کرد؟ آیا میراث فرهنگی یک کشور که در اصفهان در حال تهدید شدن است، مسأله کم‌اهمیتی است؟
این مسئول خاطرنشان کرد: در سال‌های گذشته نشانه‌ها و مواردی در شهرهایی همچون دامنه و دشت مهیار و دشت برخوار مشاهده شد که در شهر دامنه سبب ترک‌خوردگی تعدادی از ساختمان‌ها شده است. فرونشست‌ها می‌توانند به صورت تدریجی تبدیل به ریزش‌های ناگهانی شوند. اما تلاش مسئولان اصفهان برای زاینده‌رود سابقه بیش‌تری دارد. شاردن در سفرنامه‌اش نوشته: شاه عباس کبیر می‌خواست کوه را بشکافد تا آب کوهرنگ به زاینده‌رود متصل شود، ولی با مساعی زیادی که به عمل آورد، اشکال دیگری مانع پیشرفت کار او شد و آن سردی فوق‌العاده هوای این نواحی است که اجباراً کار را مدتی از سال تعطیل می‌کرد. این سفرنامه‌نویس فرانسوی ادامه می‌دهد: شاه عباس دوم هم دو دفعه در این مرحله بدون نتیجه کار کرد. در دفعه اول رئیس دیوانخانه او موسوم به اقورلوبیک که در آن حدود اراضی وسیعی را مالک بود، شروع به ساختن سدهایی کرد که سطح آب را بالا آورده و آن را به زاینده‌رود ملحق سازد. سعی او نیز باطل شد. دفعه دوم محمودبیک، صدراعظم شاه عباس دوم، که به کارهای صنعتی علاقه تامی داشت، در اثر قول‌های یک مهندس فرانسوی موسوم به دوشنه می‌خواست کوه‌های فاصل را به وسیله حفر معادنی چند از میان بردارد. این کار هم به ثمر نرسید و دیگر کسی به فکر تعقیب آن نیفتاد و اکنون این کار را غیرممکن می‌دانند.
منبع:روزنامه سبزینه
انتهای پیام/
