به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر از اهالی محله تولید دارو در یافت آباد تهران، نشانی مغازه آقای سلیمی را بپرسید، شما را یک راست به مغازه خواروبار فروشی کوچکی هدایت می کنند که آقای سلیمی، سال هاست از طریق همین کسب و کار کوچک، روزی می خورد.
 
اهالی محل، همه می دانند که آقای سلیمی در مغازه اش سیگار پیدا نمی شود، به همین خاطر، کسی از اهالی برای تهیه سیگار به این مغازه نمی آید، مگر غریبه ای که با تصمیم ۲۰ ساله پیرمرد قصه ما آشنا نباشد.
 
خود آقای سلیمی از وضعیت کاسبی اش، حسابی راضی است و به قول خودش، روزی آدم نباید با مریض کردن دیگران به دست بیاید: «روزی باید حلال باشد. دلم نمی خواهد با سیگاری کردن چندین جوان، پول بیشتری به خانه ببرم. درست است که اگر من سیگار نفروشم، از مغازه دیگری سیگار می خرند، ولی من نمی خواهم در کاری که هیچ خیری در آن نیست، سهمی داشته باشم.»

 
کاسب با اخلاق محل، صحنه سیگار کشیدن کودکان و نوجوانان را بدترین صحنه هایی می داند که در طول زندگی اش دیده است: «قدیم ترها آقایان تنها مشتری سیگار بودند، اما این روزها  وقتی می بینم دختران نوجوان هم به مغازه می آیند و می خواهند از من سیگار بخرند، قلبم می گیرد. در گذشته آنها را نصیحت می کردم، ولی الان دیگر نصیحتشان نمی کنم، چون حس می کنم که دیگر نصیحت کردن فایده ای ندارد.
 
 دشمنی آقای سلیمی با سیگار، ید طولایی دارد و خودش هم هرگز لب به سیگار نزده است: «در سال های خیلی دور هم که در فرودگاه مهرآباد کار می کردم، اجازه نمی دادم که همکاران در کنارم سیگار بکشند و حتی چند نفر را ترک دادم. الان هم تلاش می کنم که با نفروختن سیگار، قدم کوچکی برای خلق خدا بردارم. در طول این ۲۰ سال، برای دلم و رضای خدا کار کرده ام و تا آخر عمر هم همین کار را ادامه می دهم.»
 
منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/