به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مدیر پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی - فرهنگی نیشابور گفت: طرح ایجاد سایت موزه شادیاخ در سال گذشته در اداره کل موزه های کشور تصویب شد و با ابلاغ به استان و تامین اعتبار مطالعات راه اندازی این سایت موزه آغاز شد. 

ابوالفضل مکرمی فر طراحی فضاهای آموزشی، پژوهشی، خدماتی و رفاهی را از جمله مطالعات این فصل خواند و گفت: طراحی به گونه‌ای صورت گرفته است که هیچگونه آسیبی به عرصه تاریخی و منظری این منطقه وارد نشود. 

وی تعریف محور گردشگری، تعبیه گالری هایی به منظور ارائه یافته های 7 فصل کاوش باستان شناسی و همچنین ارایه 100 سال تحولات باستان شناسی منطقه نیشابور از دهه 1300 شمسی  و راه اندازی سایت اینترنتی پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی فرهنگی نیشابور را از دیگر موضوعات مورد مطالعه برشمرد. 

مکرمی فر با اشاره به وسعت 3200 متر مربعی  شادیاخ  و انجام هفت فصل کاوش در آن  که شش فصل آن به سرپرستی رجبعلی لباف خانیکی و فصل هفتم به سرپرستی محمود بختیاری شهری انجام شده افزود: عناصر معماری مشتمل بر صحن، اصطبل، کارگاه عصاره کشی انگور، کارگاه شیشه گری، کارگاه آهنگری، مطبخ، انبار، تالار مرکزی، حمام، هم چنین انواع گچبری ها، ظروف سفالی، قطعات شیشه، قطعات فلزی و ... دستاوردهای کاوش در این محوطه تاریخی بوده است.  
وی همچنین با اشاره به آسیب بخش اعظم سازه سایت باستان شناسی شادیاخ در اثر طوفان 93، مرمت و راه اندازی آن با اعتباری بالغ بر یک میلیارد ریال را از دیگر اقدامات صورت گرفته در شادیاخ عنوان کرد.

به گفته ابوالفضل مكرمي فر سايت باستان شناسي شادياخ در حدود 3 كيلومتري جنوب شرقي شهر فعلي نيشابور و در مجاورت آرامگاه عطار  که همه ساله بیش از نیم میلیون بازدیدکننده داخلی و خارجی دارد يكي از مناطق مسكوني بوده است كه بر اساس شواهد باستان شناسي مربوط به دوره طاهريان تا ايلخانيان است.

مدیر پایگاه پژوهشی منطقه تاریخی - فرهنگی نیشابور  افزود :اين محوطه که در فهرست آثار ملی  به ثبت رسیده  يکي از مراکز باستان شناسي در نيشابور است که بخشي از بقاياي شهر کهن نيشابور را در خود جای داده است.
 
به گزارش روابط عمومی معاونت میراث فرهنگی شادیاخ يا شادي کاخ يا شادي ياخ يکي از محله‌هاي شهر کهن نيشابور بوده‌است که از اوايل سده سوم هجري مسکوني شده و تا زمین لرزه مخرب 669هجري اهميت ويژه‌اي داشته ‌است.

اين محله به سبب کاخي که عبدالله بن طاهر به نام شادياخ در آن بنا نهاد به اين نام شهرت يافت. این مکان یکی از محله‌های اشراف نشین نیشابور در گذشته و محل سکونت و زندگی امیران پادشاهان هنرمندان و نویسندگان بوده است.

کاوش‌های باستان‌شناسی و دستیابی به معماری گسترده  که در دوره های مختلف مورد استفاده و بازسازی قرار گرفته، سنگفرش هایی وسیع، ستون ها و آجرها حکایت از وجود بناهایی با شکوه،  زیبا و اشرافی دارد که با حمله مغول و زلزله های پی در پی از بین رفته است.

کشف اسکلت‌های انسانی در هم و متلاشی شده گویای آن است که امکان دارد زمانی شاید پیش از حمله مغول زلزله‌ای هولناک بخش‌هایی از شادیاخ را از بین برده باشد.




انتهای پیام/