به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،جاده بهنمیر به بابل که به جاده مرگ و پیچ‌های آن به پیچ شیطان معروف است با گذشت بیش از 20 سال همچنان در انتظار تحقق وعده‌های مسؤولان است.
 
آنچه که شواهد نشان می‌دهد سالانه افراد زیادی قربانی این جاده شده و خانواده‌های بسیاری در اثر بی‌توجهی مسؤولان، عزیزان خود را از دست می‌دهند اما به‌راستی چه کسی پاسخگوی این بی‌توجهی‌هاست.
 
این جاده که راه ارتباطی شهر بهنمیر به شهر 520 هزار نفری بابل است، فاقد هر گونه امکانات عبور و مرور بوده و امکانات این جاده به هیچ وجه پاسخگوی حجم انبوه تردد وسایل نقلیه نیست.
 
با نگاهی گذرا به جاده بابل ـ بهنمیر و بررسی عوامل تصادفات در این جاده، به عوامل متعددی باید اشاره کرد، به‌طوری که با رفع این عوامل از سوی مسؤولان ذیربط می‌توانیم شاهد کاهش بخش اعظمی از مرگ و میرها و حوادث این جاده باشیم.
 
از جمله عواملی که در این جاده موجب بروز تصادفات منجر به مرگ می‌شود، نداشتن شانه خاکی، کم بودن عرض جاده، نداشتن استانداردهای لازم جاده‌ای، نداشتن تابلوها و علائم راهنمایی رانندگی و عدم نصب روشنایی معابر است.
 
از طرف دیگر دوطرفه بودن این جاده پرتردد عامل دیگری برای بروز تصادفات و سوانح راهنمایی و رانندگی است چرا که خودروهای زیادی در اثر سبقت غیرمجاز و جدا نبودن باندهای رفت و آمد با هم برخورد کرده و موجب بروز حوادث ناگوار می‌شوند.
 
همچنین نداشتن شانه خاکی و وجود شالیزار و مزارع کشاورزی در حاشیه جاده موجب می‌شود تا رانندگان و عابران راه فراری در موارد خطر نداشته باشند و همه‌ساله خودروهای زیادی به داخل زمین‌های کشاورزی منحرف شوند.
 
* عملی نشدن وعده‌های تعریض جاده بهنمیر به بابل
 
با وجود وعده‌های مسؤولان در مناسبت‌های مختلف مبنی بر تعریض و بازگشایی این جاده تا کنون هیچ‌گونه اقدامی در این زمینه انجام نشده و این امر موجب انتقاد شدید مردم و مسؤولان بخش شده است.
 
شهردار بهنمیر در این ارتباط در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: مرگ و میر در جاده بهنمیر ـ بابل به یک موضوع طبیعی تبدیل شده و بسیاری از افراد تاکنون در این جاده جان خود را از دست داده‌اند.
 
* هیچ تعریض و افزایش باند در این جاده صورت نگرفته است
 
حسینجان جهانی با بیان اینکه با تعریض و بازگشایی این جاده شاهد کاهش آمار تصادفات خواهیم بود، افزود: این جاده که بیش از 20 سال از احداث آن می‌گذرد اما هیچ تعریض و افزایش باند در آن صورت نگرفته است که این امر به هیچ عنوان قابل قبول نیست.
 
وی با اشاره به بی‌توجهی مسؤولان نسبت به این جاده اظهار کرد: وضعیت نامناسب این جاده تاکنون بارها از سوی مسؤولان بخشی و رسانه‌ها به گوش مسؤولان ذیربط رسیده است و بارها نیز مسؤولان استانی و شهرستانی از این جاده بازدید کرده‌اند و وعده‌هایی نیز دادند که عملیاتی نشد.
 
* جاده بسیار ناامنی است
 
رئیس شورای شهر بهنمیر نیز با بیان اینکه جاده بهنمیر به بابل مهم‌ترین راه ارتباطی این دو شهر است، گفت: با آنکه تاکنون چند سال از احداث این جاده می‌گذرد اما تاکنون هیچ گونه اقدامی در زمینه تعریض، چراغانی و روشنایی آن انجام نشده و جاده بسیار ناامنی است.
 
قدرت کریمیان با بیان اینکه بازگشایی این جاده از تأکیدات اکید وزیر راه سابق بود و قول مساعد برای بازگشایی این جاده را اعلام کرد اما عملیاتی نشد، گفت: وزیر کنونی نیز دستور اکید برای تعریض آن را اعلام کرد اما هیچ‌گونه اقدامی برای تعریض آن انجام شده و بهنمیر همچنان منتظر عملی شدن وعده‌های دروغین مسؤولان است.
 
* جاده‌ای که تاکنون 300 قربانی گرفت
 
رئیس شورای اسلامی دهستان عزیزک نیز با بیان اینکه دهستان عزیزک در حد واسط جاده بهنمیر به بابل قرار دارد، به فارس گفت: این دهستان از دهستان‌های پرجمعیت مازندران است که دارای یک‌هزار و 100 خانوار و بیش از 5 هزار و 200 نفر جمعیت است.
 
موسی فرهادپور وجود 700رزمنده، 28 شهید، 300 جانباز و 20 آزاده را از افتخارات این دهستان در دوران هشت سال دفاع مقدس دانست و افزود: حق مردم انقلابی و ولایتمدار دهستان عزیزک نیست که این چنین مورد بی‌مهری مسؤولان قرار گیرند.
 
وی تصریح کرد: تاکنون بارها اعلام کردیم جاده بهنمیر به بابل به جاده مرگ تبدیل شده است و افراد زیادی جان خود را در این جاده از دست داده‌اند و خانواده‌های بسیاری داغدار شدند ولی مسؤولان هیچ اقدامی برای تعریض این جاده انجام ندادند.
 
فرهادپور خاطرنشان کرد: جاده بهنمیر به بابل دارای چند نقطه حادثه‌خیز است و از سال 71 تاکنون بیش از 300 قربانی گرفت اما فارغ از یک مسؤولی که در این زمینه پاسخگو باشد.
 
وی در پایان گفت: عاجزانه از مسؤولان ذیربط می‌خواهیم به داد مردم منطقه برسند و اعتبارات لازم برای بازگشایی این پروژه را اختصاص دهند.
 
 آنچه موجب تأسف و تأثر است بی‌توجهی مسؤولان نسبت به تکرار حوادث ناگوار در این جاده و جاده‌های اینچنینی در مازندران است، جاده‌هایی که به قربانگاه مردم تبدیل شده است.
 
در حالی که داشتن جاده‌ای استاندارد و مناسب برای عبور و مرور شهروندان از خواسته‌های به حق است و در حالی که یکی از اصول پذیرفته‌شده نظام جمهوری اسلامی ایران حفظ رعایت حقوق شهروندی است اما ظاهراً مسؤولان تنها رعایت حقوق شهروندی را در برگزاری جلسات تصنعی خلاصه کرده و هیچ توجهی به حفظ جان مردم ندارند.
 
جای تعجب است جاده‌ای که محل عبور و مرور نیم‌میلیون جمعیت استان است فاقد علائم راهنمایی رانندگی، روشنایی معابر و شانه خاکی باشد در حالی که با چهاربانده کردن، تعریض و بازگشایی و چراغانی کردن معابر می‌شود بخش اعظمی از تصادفات و حوادث این جاده جلوگیری کرد.

منبع:فارس
انتهای پیام/