به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شب گذشته کنسرت شهرام و حافظ ناظری در فضای باز محوطه برج میلاد با چهل دقیقه تاخیر برگزار شد.

با ورود ناظری ها و دیگر نوازندگان گروه به روی صحنه، حضار به نشانه احترام از جای خود بلند شده و با تشویقی طولانی، از ناظری ها استقبال کردند.

«من که حیران ز ملاقات توام» اولین آهنگی بود که اجرا شد. در همین حین قطرات باران گونه‌های حضار را تر کرد!


پس از اجرای اولین آهنگ، بدون وقفه آهنگ «نمی دانی مگر دردم» اجرا شد که در این قطعه حافظ ناظری هم تکه هایی را خواند.

پس از اجرای آهنگ دوم، شهرام ناظری به حضار خوشامد گفت و از سکوت حاضرین در محوطه تشکر کرد: همچنین توضیحاتی در مورد قطعه بعدی ارائه کرد و ابیاتی از شعر را دکلمه کرد.

قطعه بعدی با تکنوازی ویولن آغاز شد. ملودی ویولن حال و هوای  کلاسیک داشت و فضا کمی از سبک موسیقی سنتی فاصله گرفت. 

از جاذبه های این کنسرت تکنوازی یکان یکان نوازنده ها بود که الحق حرفه ای و خیره کننده بود.

«باز آمدم، از پیش آن یار آمدم» نام قطعه ای بود که در ادامه برنامه اجرا شد.

پس از پایان اجرای آهنگ بعد که «بالا روم» نام داشت، حضار با تشویقی طولانی خستگی را از تن ناظری ها به در کردند.


شهرام ناظری برای بار دوم، از سکوت حضار تشکر کرد و گفت: ملت ایران دارای تمدن چند هزار ساله است و هنر در ذات و جوهره هر ایرانی وجود دارد. همچنین شهرام ناظری از مسئولین درخواست کرد که سالن های مجهزتر و آکوستیک تری برای اجراها تعبیه کنند.

در ادامه که بارش نم نم باران فضا را رویایی‌تر کرده بود، شهرام ناظری خاطره‌ای از یکی از اجراهایش که در آن زمان هم باران باریده بود و بارش باران باعث به هم خوردن اجرا نشده بود، تعریف کرد. او افزود: هم نوازندگان و هم حضار در زیر باران، در جای خود تا انتهای کنسرت نشسته بودند. در ادامه این هنرمند یک شعر در وصف باران بدون آهنگ خواند و حال و هوایی در سالن به پا کرد که کنسرت جان دوباره ای گرفت.

در پی درخواست حضار، این هنرمند آهنگ «اندک اندک» را با همنوازی دف اجرا کرد و حاضرین با خواندن شعر با شهرام ناظری هم‌صدایی کردند.

گفتنی است که حضار از هر سو آهنگ های درخواستی شان را فریاد می زدند و شهرام ناظری نیز به احترام حاضرین قسمت هایی را می‌خواند.

از جمله این آهنگ‌ها «آتش در نیستان» بود که با همنوازی دف اجرا شد.

قطعه بعد آهنگ «بشنو از نی» بود که حافظ ناظری به همراه ویولن و ویلون سل خواند و در ادامه این آهنگ شهرام ناظری شروع به خواندن کرد.

در انتهای برنامه حافظ ناظری با حضار سلام و احوالپرسی کرد. او گفت که کنسرت های «ناگفته» کم کم به شب های پایانی‌اش نزدیک می شود.


همچنین عنوان کرد: در زمانه ای که به هنر و هنرمند بهای لازم داده نمی شود، دل ما به حضور شما خوش است. در حال حاضر ما در یک شهر زندگی نمی کنیم و جهان به شهری با مرزبندی تبدیل شده است. باید سعی و تلاشمان را بکنیم تا نام ایران را بلند بالا نگه داریم.

وی در ادامه افزود: ما در حال ساخت یک فیلم جهانی با نام «ناگفته» هستیم. ما در این فیلم  ناگفته های خودمان را گفته ایم و از حضار دعوت می کنیم  تا آنها نیز به جلوی دوربین ما آمده  و ناگفتهایشان را بگویند.

از مهمانان حاضر در این کنسرت می توان به ایرج نوذری اشاره کرد.

آهنگ «آب حیات» پایان بخش کنسرت دیشب ناظری ها بود.





انتهای پیام/