قلعه شمالی بر اثر گذشت زمان و بروز سوانح طبیعی تا اندازه ای ویران شده و خالی از سکنه است، اما اسکلت محکم آن ابهت خاصی به این دره بخشیده است و قلعه جنوبی که بر روی قلعه بسیار بلندی بنا شده به قدری محکم است که یکی از مهم ترین قلعه های دفاعی شرق ایران محسوب می شده است.

این قلعه‌ها در دوره‌های متوالی مورد استفاده اقوام مختلف قرار گرفته و در دوره تسلط اشکانیان و اسپهبدان طبرستان یکی از پایگاه‌های مهم آنان به شمار می‌رفته است و در دوران بعد از اسلام نیز با توجه به این که ایالت قومس (سمنان کنونی) یکی از کانون‌های مهم فرقه باطنیان (اسماعیلیان) محسوب می‌شد، قلعه‌های سارو که در نقطه بسیار امن و ناپیدایی واقع شده‌اند، در مدت بیش از دو قرن مرکز تجمع و مورد استفاده افراد فعال این فرقه بوده است.

یکی از نکات قابل ذکر در این قلعه ها وجود مجراهای زیرزمینی می باشد که به وسیله آن آب کلاته سارو را به بالای قلعه می رساندند، بدین صورت که ابتدا چشمه هایی می زدند و مجرای زیرزمینی را در برابر آن کنده و به فاصله معینی سر آن مجراها را برای عبور جریان هوا باز می گذاشته اند و برای آبرسانی در فواصل معینی در بالای مجراها و روی چاه های حفر شده لوله های میان تهی برای عبور آب قرار داده و سطح آب تدریجا بالاتر می رفته و به قله آن می رسیده است.

انتهای پیام / ه