حسنا محمدزاده شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: عشق یکی از موضوعات اساسی شعر فارسی و پایه عرفان است که شکل پرداختن به آن در دوره‌های مختلف بنابر ذهنیت شاعران و تحولات خاص اجتماعی متفاوت بوده است، اما شعر فارسی هیچ گاه از حضور عشق خالی نبوده و نخواهد بود، در شعر معاصر هم عشق همچنان زنده است و نفس می‌کشد.

وی ادامه داد: انسان معاصر خوشبختانه هنوز ذهنیت عاشقانه خود را به طور کلی از دست نداده اما عاشقانه‌های معاصر حاصل شکل گیری ذهنیتی هستند که مختص انسان و دنیای معاصر است.

محمد زاده افزود: امروزه هم گروهی هستند که همچنان به توصیف خط و خال و بی وفایی معشوق و بیان مسائل کلیشه‌ای و تکرار مکررات در این زمینه می‌پردازند اما عده‌ای دیگر با وجود سنت گرایی در عشق، تازگی‌هایی را هم در نگاهشان به وجود آورده‌اند که این تحول هم در شعر شاعران سنت گرا قابل لمس است و هم در شعر نوگرایان.

وی تصریح کرد: شاعر معاصر در بعضی موارد از سطح شعر رمانتیک فراتر می‌رود و عشق زمینی را زمینه‌ای برای وقوع عشق ماورایی قرار می‌دهد. همچنین گاهی در عاشقانه‌های معاصر معشوقی وجود ندارد بلکه هدف خود عشق است که شاعر در آن به ستایش عظمت انسانی می‌پردازد و مراد از عشق، عشقی پاک و بی‌آلایش است.

شاعر کتاب «عشق‌های بی‌حواس» در پایان خاطرنشان کرد: وقتی که تنها خود عشق هدف و مقصود شاعر قرار می‌گیرد این جاست که عشق به عرفان نزدیک شده و شاعر بی‌توجه به اینکه معشوق چه ویژگی‌هایی دارد تنها به حقیقتی مطلق عشق می‌ورزد که برآمده از روح متعالی شاعر است و نوعی عشق ورزیدن به خوبی‌ها و زیبایی هاست.



انتهای پیام/