الهام حویزی، محقق طرح بافت مهندسی در گفت و گو با
خبرنگار حوزه فنآوریهای نوین گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاراه به مهندسی بافت در جهت ترمیم بافت های بدن افراد اظهار داشت: داربستهای تولید شده در مهندسی بافت باید خصوصیات فیزیکی و شیمیایی سطحی مناسبی داشته باشد تا پس از کشت سلولها، چسبندگی و اتصال مناسبی بین سلولها و داربست به وجود آید.
وی ادامه داد: از نظر علوم بیولوژیک، تمام ترجمانها و اعضای بدن از نانوساختارها تشکیل شده و به همین دلیل نانوالیاف، سازگاری خوبی برای مصارف بیوپزشکی پیدا کردهکه امروزه فناوری نانو با ورود به عرصههای مختلف علمی به همراه مهندسی بافت، موجب پیشرفتهای زیادی شده است.
حویزی یاد آور شد: استفاده از داربستهای مهندسی بافت تولید شده به روش الکتروریسی موجب کاهش هزینه و افزایش کارایی در روند چسبندگی و رشد سلولی میشود.
وی عنوان کرد: داربستهای نانولیفی با تشکیل شبکهای از الیاف در حد نانومتر و به هم تنیده شده با منافذ فراوان، فضایی شبیه به ماتریکس خارج سلولی بدن را برای سلولها فراهم میسازد که بر روی مورفولوژی، جهتگیری، چسبندگی، مهاجرت، تکثیر، تمایز و عملکرد سلولها مؤثر است.
وی گفت: این طرح پژوهشی دو نوع داربست پلیمری از جنس PCL با دو روش الکتروریسی و ریختهگری تولید و از لحاظ مورفولوژی و ایجاد شرایط رشد سلولی با هم مقایسه شدهاند که نتایج به دست آمده بیانگر بهتر بودن عملکرد داربستهای تهیه شده به روش الکتروریسی در مقایسه با روش ریختهگری بوده است.
انتهای پیام/