او در جوانی عاشق هنرهای رزمی بود و همین موضوع باعث شد که به سرعت کمربند مشکی رشته تکواندو را به دست آورد و به تیم ملی ایران راه یافت.
نعمتی در سن 18 سالگی دچار سانحه رانندگی شد، ستون فقرات او دچار شکستگی شد و در نتیجه دیگر نتوانست از هر دو پای خود استفاده کند.
13 سال بعد زهرا نعمتی برای نخستین بار حضور در بازی های المپیک را تجربه کرد و از صندلی چرخ دار برای جا به جایی استفاده کرد.
استفاده وی از صندلی چرخ دار او را از دیگر ورزشکاران حاضر در رقابت ها متمایز می کند، چرا که هیچ یک از ورزشکاران برای شرکت در رقابت های پارالمپیک در ماه سپتامبر، به شهر ریو باز نخواهند گشت.
این در حالی است که حضور در رقابت های پارالمپیک ریو، برنامه اصلی زهرا نعمتی است و او امیدوار است که از عنوان قهرمانی خود در پارالمپیک 2012 لندن دفاع کند و به نخستین زن ایرانی تبدیل شود که به نشان طلا در بزرگ ترین رویداد ورزشی جهان دست می یابد.
نشان طلای نعمتی در رشته تیراندازی به دست آمد و نه در تکواندو.
فلج شدن رویای نفر نخست شدن در رشته مورد علاقه او را پایان داد و پذیرفتن این که نمی توانست به رشته مورد علاقه خود ادامه دهد برای او دشوار بود.
او در گفتگو با یک مستندساز ژاپنی اظهار داشت که این که به عنوان یک تکواندوکار نمی تواند از پاهای خود استفاده کند، مانند این است که یک پیانیست دستان خود را از دست بدهد.
نعمتی پس از پیروزی در لندن اعلام کرده بود: دلم می خواست که به جوانان ایرانی به ویژه دختران نشان دهم که بانوان ایرانی چیزی کمتر از دیگران ندارند و می توانند در رقابت های پارالمپیک پیروز شوند و مدال کسب کنند.
من می خواستم کلیشه ها را از بین ببرم و بسیار خوشحالم که موفق به انجام این کار برزگ شده ام.
زهرا نعمتی توانست به عنوان پرچم دار کاروان المپیک ایران در بازی های المپیک ریو برگزیده شود و به سلطه مردان در این امر پایان ببخشد.
مهم ترین نکته ای که درمورد زهرا نعمتی می توان به آن اشاره کرد، پیام او به معلولان سرتاسر جهان بود.
پیام نعمتی بدین شرح است: " اجازه ندهید معلولیت شما را شکست دهد."
انتهای پیام/