احمد پورامینی نویسنده و روزنامه‌نگار در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: باید بپذیریم که در چند سال اخیر دستاورد مهمی در حوزه رمان‌نویسی فارسی نداشته‌ایم. به همین دلیل از مخاطبان رمان فارسی کاسته شده و مثل دهه گذشته پیگیر رمان فارسی نیستند. تعداد رمان‌های متوسطی که منتشر می شود، به مراتب بیشتر از رمان های جدی و تاثیرگذار است؛ در نتیجه طبیعی است که هم رمان های کمتری نوشته شود و هم اینکه کیفیت کارهای گذشته را نداشته باشد. اندیشه هم عنصر مهمی است که به نظرم در آثار رمان نویسان ما و به ویژه جوان‌ترها کمرنگ است. اغلب رمان های نویسندگان جوان ما اندیشه خاصی را به مخاطب تزریق نمی‌کنند و جهان بینی متفاوت در این رمان‌ها دیده نمی‌شود.

او افزود: نویسندگان هر جامعه‌ای باید در قیاس با مخاطبان خود از جهان‌نگری ژرف‌تر و گسترده‌تری برخوردار باشند. ما مخاطبان باهوش و با سوادی داریم که در عرصه‌های فکری ترقی کرده‌اند و طبعا در این زمینه سختگیرند. مشکل دیگری که وجود دارد نبودن تجربه زیستی نزد نویسندگان جوان است. نویسنده جوان ما از چه بنویسد؛ وقتی اندازه شهروندان معمولی تجربه زندگی ندارد؟ به همین خاطر من نویسندگانی را موفق تر دیده ام که تخیل خود را به کار انداخته و از شرح وقایع زندگی روزمره فاصله گرفته اند.

نویسنده رمان «خیالت راحت رئیس» در پایان خاطرنشان کرد: یکی از موضوعاتی که نویسندگان رمان باید به آن توجه کنند، مسئله زبان است. بسیاری از رمان‌های ما زبان درستی ندارند. رمان خاص زبان خاص می‌خواهد که یکی از راه های رسیدن به این زبان ارتباط دائم و عمیق نویسندگان ما با ادبیات کهن فارسی است. اغلب نویسندگانی که نثری با هویت دارند، در رمان نویسی موفق تر بوده اند.



انتهای پیام/