به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، از زاهدان، رئیس هیات ورزش های روستایی و عشایری سیستان و بلوچستان گفت: این بازی در زبان محلی به عنوان چو بازی خطاب می شود که همانند رقص محلی این منطقه با سرنا و دهل همراهی و تنظیم می شود و مسیر حرکت شرکت کنندگان پیرامون یک دایره است.
براهویی افزود: در این بازی بومی و محلی در دست هر بازیکن یک یا دو چوب است که همزمان با ریتم سرنا و دهل بهم ضربه می زنند.
وی ادامه داد: شروع این بازی آهسته و آرام است و با هر ضربه اصلی و محکم دهل هر دو نفر که کنار یکدیگر قرار دادند چوبهایشان را به هم می کوبند و به تدریج ریتم آهنگ تند شده و حرکت چوب نیز با آن تند می شود.
وی گفت: در این ورزش تمرین فنون شمشیر زنی صورت می گرفت تا بدن ها برای روزگاران جنگ آماگی کامل داشته باشد و به عبارت دیگر می توان گفت ورزش چوب بازی تمرین فن شمشیر زنی در دوران صلح می باشد که گاه به صورت چاپ دوچوبه نیز اجرا می شود.
براهویی خاطرنشان کرد: در چاپ دو چوبه حرکت شرکت کنندگان بر روی خط و دایره های شکل نیست و تعداد شرکت کنندگان نیز کمتر از چوببازی است.
رئیس هیات ورزش های روستایی و عشایری استان گفت: در بسیاری از مواقع به هنگام چوب بازی ساده دو، چهار و یا شش نفر از ورزیدگان مسلط و آگاه در داخل دایره چوب بازی به جای چوب از شمشیر استفاده می کردند.
انتهای پیام/پ