در این برنامه استاد حسین علیزاده در خصوص این آلبوم و فضای موسیقی ایرانی بیان کرد: این جمله بسیار تکرار می‌شود که موسیقی نحیف و مظلوم است. به طور مثال وقتی دو نفر به همدیگر می‌رسند با تعریف کردن از طرف مقابل می‌توانند به یکدیگر انرژی‌های خوب منتقل کنند. پس ما نیز باید خودمان باعث انرژی‌های مثبت باشیم و موسیقی‌مان را با این الفاظ به کار نبریم. این موسیقی قرن‌هاست که خود را از زیر دست و پا حفظ کرده است و آدم‌های با ارزشی در آن کار می‌کنند. در کشور ما مردم توجه بسیار خاصی به موسیقی دارند و در کنسرت‌های خارج از کشور بسیاری از غیر ایرانی‌ها و همچنین خود ایرانی‌ها از این کنسرت‌ها استقبال می‌کنند. ما نباید از دولت خیلی انتظار داشته باشیم و برعکس باید به حضور مردم نگاه کنیم.

وی ادامه داد: دوستان از اتحاد و همبستگی صحبت کردند و یکی از چیزهایی که خیلی در این مجموعه دیدیم این بود که کارها بدون ادعا ارائه شد و باعث همه این‌ها این بود که نوازندگان خوبی در آن وجود داشته است که باعث شده همه چیز بی‌نقص ارائه شود و چقدر زیباست که در یک باغی انواع میوه‌های رنگارنگ وجود داشته باشد. این آلبوم برای جدا شدن از عوام زدگی و عوام  فریبی در موسیقی است که از لحاظ گرافیک همه چیز آن با محتوا هماهنگ است. چیزی که برایم بسیار جالب است این بود که اصولا هنری که در خلق این آثار هنری به کار برده شده است ارزش زیادی دارد. حال به هر نوع و شیوه‌ای که انتخاب کرده‌اند. چیزی که ما را بیشتر به بحث می‌اندازد این است که خواننده و شعر تاثیر مهمی دارد. در قدیم ترانه خوانی را هر کسی حاضر نبود انجام دهد. اما الان با مسئله مادیات عجین شده است. چیزی که در جامعه امروز داریم و مرتب آن را مصرف میکنیم یک نوع ترانه خوانی به روز شده است و با یک ملودی جذاب میتواند پول زیادی را به دست آورد و حل این فقط کار دولت نیست، بلکه باید بخش فرهنگی قضیه درست شود.