به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازمشهد، احتیاجی به هدایای گران قیمت و یا کارهای خارق العاده نبود زیرا در هرلحظه از زندگی افراد، عشق و محبت جاری بود، تا اینکه تلفن این اختراع مهم بشری به منظور آسایش به خانه وارد و باعث کاهش رفت و آمد ها شد و در این بین نمودار محبت ها هم با شیب ملایمی نزول کرد.

 با آمدن تلفن همراه و سیستم پیامکی، تبریک گویی وابراز محبت که ابتدا به صورت صدا و سیمابود، کم کم به صدا تبدیل شد و در نهایت شد نه صدا نه سیما، فقط نوشتن چند کلمه در کنار هم به صورت جمله که نه روح داشت و نه احساس و نه انسان می توانست تشخیص دهد که آیا این پیام با محبت ارسال شده ویا فقط جهت رفع تکلیف بوده.

بعدترها مردم یاد گرفتند شیوه ابراز محبت خود را با آگهی در روزنامه تغییرداده و به اصطلاح کمی متجدد شوند. کم کم تلویزیون هم به کمک مردم شتافت و با پذیرش زیر نویس باب جدیدی را در انتقال پیام گشود، اما ظاهرا تلفن و شبکه های مجازی هم نتوانست مردم را اقناع کند چرا که دیدن بیلبورد با متن پیام تبریک به همسر در یکی از شهرهای کشورعزیزمان مهری بر تایید این ادعا است.

در بین حجم عظیمی از پیام ها، این شیوه ی نادر ابراز علاقه در قالب پیام تبریک روی تابلو های شهری، فضای مجازی و از قضا فضای فکری عده ای را مورد هدف قرار داد وآغاز گربدعتی پر هزینه وچالش برانگیز شد.

این ایده ی به ظاهر محبت آمیز با همکاری شهرداری و مسئولان ذی زبط به بار نشست و تحولی در تبادل پیام های تبریک ایجاد کرد.

مکان نصب این تابلوها نیز مایه ی تفاخر افراد است به شکلی که هرچه خیابان عریض تر و دارای آمد و شد بیشتر، قیمت بالاتر و در نهایت ارزش کار بیشتر.

حالااین شیوه نوین اشرافی گری وتجمل به مشهد نیز رسیده و جامعه را دچار این سردر گمی کرده که آیا بدون این رفتار می شود همسر، خانواده و...را شگفت زده کرد.

آیا می شود با درکناریکدیگربودن صفا و صمیمیت را به هم هدیه دهیم.

آیا می شود برای همدردی وهمراهی سبدهای گل و پرچم های جورواجور نفرستاد.

می شود و می شود اگر ما بخواهیم.

انتهای پیام/