به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سید مرتضی رحمتی با اعلام این خبر افزود: در جریان پژوهش باستانشناسی در محوطه بام قشم در خرداد ماه سال جاری در نزدیکی روستاهای طبل و سلخ، تعدادی دست تراش سنگی بدست آمده است.
رحمتی با اشاره به کشف مجموعهای از دست تراشهای سنگی شامل تراشههای ساده و انواع سنگ مادر، گفت: بیشتر آنها از قلوه سنگ ساخته شدهاند و بررسی اولیه سنگهای استفاده شده نشانه کاربرد سنگهای آذرین و آتش زنه در ساخت آنها است.
وی گفت: با توجه به شیوههای تراشه برداری، خصوصا شیوه تراشه برداری لوالوا، دست تراش های بدست آمده متعلق به دوره پارینه سنگی میانی است.
این باستان شناس تصریح کرد :براساس مشاهدات اولیه این محوطه بیشتر به عنوان یک کارگاه ابزار سازی مورد استفاده بوده که با توجه به وفور قلوه سنگهای مختلف، انسانهای اولیه در این محل ابزار سنگی را تولید و احتمالا در سکونت گاه های خود در خارج از این محوطه استفاده می کردند.
رحمتی افزود: دوره پارینه سنگی میانی از حدود دویست هزار سال پیش آغاز می شود و در حدود چهل هزار سال پیش با پیدایش انسان هوشمند جدید به پایان می رسد.
وی گفت: تاکنون آثار این دوره بیشتر در زاگرس و اطراف مرکز فلات ایران یافت شده است، اما اطلاعات اندکی از سکونت های این دوره در جنوب ایران وجود دارد.
به گفته این باستان شناس، تا پیش از کشف محوطه بام قشم، آثار این دوره به صورت پراکنده در اطراف میناب، دشت جم، سدیچ و کنارک در سواحل شمالی خلیج فارس یافت شده بود.
وی گفت: علاوه بر بررسی و جمع آوری دست تراشها، نمونههایی از رسوبات و نهشتههای محوطه برای مطالعات زمین شناسی، رسوب شناسی و ریز ریخت شناسی برداشت شد.
رحمتی افزود: بام قشم کهنترین آثار یافت شده از سکونت انسان در تمام جزایر خلیج فارس است و از این لحاظ اهمیت فراوانی دارد. از آنجا که در عصر یخبندان سطح دریاهای آزاد در دورههایی بیش از ۱۰۰ متر پایین تر از امروز بوده و با توجه به عمق بسیار کم آب در حدفاصل بندر پهل و بندر لافت در جزیره قشم، این جزیره به سرزمین ایران متصل بوده است.
وی گفت : بام قشم محوطه باز و وسیعی است که در ارتفاعاتی به همین نام و در محدوده ژئوپارک قشم قرار دارد، این محوطه اولین بار درسال ۱۳۸۴ توسط عبدالرضا دشتی زاده شناسایی و در سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
منبع: مهر
انتهای پیام/