کلمات غریبی که قریب شدند
پارسی زبانان لغاتی از زبان هایی چون عربی، فرانسوی، انگلیسی، ترکی و روسی را به زبان خود داخل کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زبان انسان با این که نظام یگانه‌ای است و یک پارچگی دارد اما در عین این اتحاد شکل های متنوعی را می پذیرد و به حالت‌های مختلفی در می آید که این امر بی شک یکی از شگفتی های زبان محسوب می شود.
این گوناگونی در عین یگانگی در زبان شیرین پارسی هم مصداق دارد و با این که همه ی مردم خاک ایران به زبان فارسی حرف می زنند، اما گویش هایشان متنوع است.
در کل می توان گفت زبان فارسی و یا هر زبانی در ذات دارای ویژگی و قابلیت های خاصی است، که مهم ترین آن ها دوساختی بودن زبان، نا بجایی و زایایی آن است.
ویژگی دو ساختی بودن زبان به این اصل که یک بار صدا های بی معنی با هم ترکیب می شوند و ساخت های معنا دار می سازند و یک بار دیگر ساخت های معنا دار ترکیب می شوند و جمله راتولید می کند، می پردازد.
با استفاده از ویژگی نا بجایی هم می توان درباره ی چیز هایی که اکنون حاضر نیستند و یا این که در کل وجود خارجی نداشتند داد سخن سر داد.
اما ویژگی دیگر زایایی زبان است که امکان ساخت کلمات و جملات جدید را به بشر هدیه می کند.حال این کلمات جدید به دو صورت جای خود را در میان زبان باز می کنند. اول آن که با استفاده از آوا ها و هجا هایی که در همان زبان وجود دارد و با توجه به فضا و موقعیتی که در بازه ی زمانی خاصی بر آن زبان حکم فرما است ، کلماتی جدیدی از دل همان زبان زاده شده و مورد استفاده قرار می گیرند.
دومین نوع از زایا بودن زبان هم به این ترتیب است که کلمات و لغت هایی که در آن زبان مورد نظر وجود ندارند، در حمله ی زبانی دیگر به آن وارد زبان مورد نظر شده و جای خود را باز می کند.
در عالم هیچ زبانی نیست که بتواند از آمیختگی با زبانی دیگر خود را بر کنار دارد ، مگر زبان مردمی که با دیگر ملل ارتباط بر قرار نکنند.پس زبان پارسی هم از این قاعده مستثنی نبوده و شاهد هجوم هجمه ای از کلمات جدید و بیگانه به این زبان هستیم.
چرایی دخول لغات جدید به زبان پارسی به مسائل فرهنگی هر جامعه باز می گردد و طی جنگ ها، ازدواج ها یا زاد و ولد ها ادامه ی تحصیل دادن دانشجویان پارسی در فرنگ، همه از مسائلی هستند که به دخول واژه های غریب به زبان کمک می کند.
پارسی زبانان لغاتی از زبان هایی چون عربی ، فرانسوی، انگلیسی، ترکی و روسی را به زبان خود داخل کرده اند.
ورود این واژه های جدید توانمندی و غنای بیشتر زبان پارسی را به همراه دارد و کار تا جایی پیش می رود که ممکن است برای کلمه ی وارد شده جایگزین پارسی مناسبی یافت نشود. برای مثال واژه هایی چون ساعت و کتاب گواه این مدعا هستند.
مثال هایی از لغات بیگانه ی وارد شده در زبان پارسی:
آقا : ( مغولي ) عنواني احترام آميز براي مردان
آمين : ( معرّب از عبري ) برآورده ساز ، مستجاب كن ، چنين باد
اتاق : ( تركي ) بخشي از يك ساختمان كه داراي چهار ديوار ، سقف و در است.
الماس : ( از يوناني ) كربن خالصي كه در دما و فشار زياد ، متبلور شده باشد.
چاپ : ( هندي ) اثر لوح يا حروف چاپ بر كاغذ
رمان: (فرانسوی) اثری بلند و داستانی
فلسفه : ( يوناني ) دانش قانون هاي حاكم بر هستي ( طبيعت و جامعه)
قانون: (از يوناني) قاعده واصلي كه از سوي قانون گذاران سران يك كشور براي بر قراري نظم و عدالت وضع مي شود.
مريم : ( عبري ) مادر عيسي
موسيقي : ( معرّب از يوناني ) هنر مرتب كردن اصوات با قواعد معيّن
يواش : ( تركي ) آهسته
این کلمات تنها مشتی از خروار بوده و دریای ژرف تر و عظیم تری از کلمات دخیل در این زبان وجود دارند که گهگاه به کمک زبان پارسی بر می خیزند اما شاید بهتر آن باشد برای کلماتی که معادل فارسی آن ها موجود است از خود لغت پارسی استفاده کنیم تا به بدنه ی خود زبان هم ضربه ای وارد نشده و شاهد زبانی مستحکم باشیم.
گزارش از ملیکا نصیری
انتهای پیام/
