به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، افغان‌ها روز های عید را ضیافت بزرگ و مناسبت برای بدرقه ماه مبارک رمضان می‌دانند و آن را جشن می‌گیرند. چیزی که بیشتر در این ایام، معمول و مورد توجه همه می‌باشد، سفره‌های عیدی برای پذیرایی مهمانان است که در جریان سه روز تعطیلات عیدی در خانه هر افغان پهن می‌باشد. اما این سفره‌ها در فرهنگ افغانی به صورت متفاوت مزین می‌شود. مردم افغانستان که از اقوام مختلف تشکیل شده اند در این ایام نیز رسم و رواج‌های متفاوتی دارند و هر قشر با توجه به توانمندی اقتصادی و فرهنگ و سنت‌های شان، عید را تجلیل می‌کنند.

در میان شهر نشنیان افغان به ویژه در کلان شهرهای افغانستان سفره‌های متفاوت عیدی وجود دارد.

کسانی که در شهر زندگی می‌کنند، بیشتر سفره‌های شان را با انواع کیک، کلچه، چاکلیت، شیرینی‌های گوناگون و میوه‌های خشک نظیر پسته، بادام، کشمش، سنجد،کشته، نخود و سیمیان آراسته کرده، پذیرای  مهمانان شان هستند. برخی در کنار این همه میوه های فصل را نیز تدارک می‌بینند.

در این میان طبقات اجتماعی پایین جامعه توانایی تهیه سفره عیدی را ندارند اما نمی‌خواهند از سایر مردم در پذیرایی مهمانان شان کم بیاورند. آنان حتی با گرفتن قرضه، تلاش می‌کنند تا سفره‌ی ساده‌ای را پهن کنند و از مهمان‌های خود تنها با کلچه‌های ساده، نخود و کشمش پذیرایی نمایند.

آماده کردن کلچه‌های افغانی که در عام برایش همان گوش فیل می‌گویند، در ایام عید یکی از سنت‌های دیرین است که حتا مورد توجه در خارج از افغانستان قرار گرفته است. برخی از مردم به جای کلچه‌های بازاری از این نوع کلچه‌ها در سفره‌شان استفاده می‌کنند. البته در شهرها و روستاها این رسم در ایام عید و نوروز معمول است. از آرد گندم، روغن، مسکه و شکر انواع کلچه‌های لذیذ را می‌پزند و به روی آن شکر می‌پاشند که شکل شب پرگ را دارد و به نحو زیبایی را سر سفره‌های عیدی می‌آورد.

در همین حال بعضی هم بیشتر طرفدار فرهنگ سنتی نیستند و خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های دیگری نظیر نوشابه‌های سرد، میوه‌های فصل شامل سیب، زرد آلو، شفتالو و کیله و یا مقدار کمی از میوه خشک را در سفره و یا تنها سر میز شان می‌چینند و سفره عیدی متفاوتی دارند.

در بسیاری از  ولایات و روستاها در جریان عید، همانند کلان شهرها با کیک و کلچه از مهمان پذیرایی نمی‌کنند. اکثرا، هر منطقه رسم و رواج خود را برای پذیرایی عیدی دارند. در برخی از مناطق با غذا از مهمانان پذیرایی می‌کنند. در این مناطق مردم بیشتر در جریان ظهر به دیدار همدیگر می‌روند.

در ولایت‌های غربی افغانستان نظیر بادغیس، هرات، غور و فراه سفره‌های عیدی در شب جایگاه خاصی برای خانواده عروس و داماد دارد.

در هرات درآخرین شب ماه رمضان شب عید، اکثرا با برپایی مهمانی و مراسم خاص، عیدی عروس توسط خانواده داماد اهدا می‌شود و سفره‌های مملو از غذاهای عیدی را آماده می‌کنند. عیدی داماد نیز در روزهای عید و بعد از دیدار وی با خانواده عروس داده می‌شود.

در اکثر خانواده‌های مزار شریف عید با همان عنعنات قدیمی‌اش برگزار می‌شود. در سفره‌های عیدی شان بیشتر مواد غذایی دیده می‌شود تا کلچه و کیک.

خبرنامه نوشت: وقتی خانه‌ دوستان بروی باید حتمن مقداری از غذا را بخوری که گاهی هم در یک روز یک نفر چندین بار غذا می‌خورد. در همین حال در اکثر ولایات شرقی و جنوبی بیشتر آراستن دسترخوان عیدی برای شان مهم است. به گونه نمونه در غزنی رسمی به نام نان عید دارند که شهروندان از اقوام مختلف با هم جمع می شوند و پیشاپیش برای خوردن نان عیدی در چاشت به خانه‌ها تقسیم می‌شوند و همان جا با هم دید و بازدید می‌کنند و به هم عید را تبریک می‌گویند.