میر جلال‌الدین کزازی، پژوهشگر ادبی در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص روز قلم گفت: اگر به قلم از نگاهی گسترده بنگریم می توان گفت، ابزاری است که بیشترین کارکرد را در تاریخ و فرهنگ و شهرآیینی یعنی تمدن داشته است؛ زیرا به یاری قلم بخشی از زندگانی آدمی که آن را روزگار پیش از تاریخ می نامیم به پایان رسیده و روزگار تاریخی آغاز شده است. بزرگترین رخداد در زندگانی آدمی پیدایی دبیری یا خط بوده است. پیدایی دبیری یا خط ابزاری را در پی آورده است که آن را قلم می نامیم. قلم از هر نوع آن، قلم های آهنین که نوشته هایی را به یاری آنها در سینه سنگ می نگاشتند تا قلم های بسیار پیشرفته امروزین. از همین روی شاید نتوانیم هیچ ابزاری را در ارج و ارزش با قلم برابر و هم تراز بدانیم. به راستی قلم آغازگر اندیشه، هوش، دانایی و فرهنگ بوده است.
 
وی افزود: ایران ما یکی از اندک کشورهای جهان است که کسی نمی‌تواند در سایه قلم زندگانی خود را بگذراند. به سخن دیگر نویسنده یا سراینده که بیشترین بهره را از قلم می برد، نمی تواند بر قلم  خویش بنیاد کند دل آشوبه باشد که قلم او می تواند نیازهای زندگانی را برآورد. به سخن دیگر نویسندگی، در ایران زمین هنوز پیش نیست. همه آنان که خداوندان قلم بوده اند و هستند. داستان می نویسند، شعر می سرایند یا به هرکار دیگری از این دست می پردازند، پیشه ای دیگر نیز دارند. با آن پیشه است که زندگانی خود را می توانند بگذرانند.
 
این پژوهشگر ادبی در خصوص نویسنده ای که به کار وی در سال های اخیر علاقه داشته است، اظهار داشت: راست این است که من همه داستان هایی را که در این سالیان نوشته شده یا به پارسی برگردانیده نخوانده ام. اما اگر بخواهم نمونه ای بیاورم که هم اکنون در یاد من انگیخته شد، از داستان هایی که این روزها گرم خواندن آن بوده ام می توانم از داستان «ملت عشق» نام ببرم. داستانی که نویسنده آن «الیک شافاک » نام دارد.  بانویی که در استرانبورگ فرانسه به جهان آمده است و هم اکنون در ترکیه به سر می برد. داستان «ملت عشق» به راستی سرگذشت پیر بزرگ و رازآلود و ناشناخته ایرانی «شمس تبریزی» است. 



انتهای پیام/