موضوعی که در این گزارش به آن خواهیم پرداخت آشفتگی ارائه محتوا در فضای مجازی است که با کاهش نرخ اینترنت حال و روز آن بدتر خواهد شد.

گرانی اینترنت حاصل پهنای باند بین المللی

هرچند که در لیست نرخ های جدید نرخ تلفن ثابت با رشد قیمت مواجه بوده است اما مسئولان شاید برای رعایت حال مردم و ایجاد تعادل در سبد هزینه ها نرخ اینترنت را کاهش داده اند تا علاوه بر اینکه نشان دهند به فکر مردم هستند، رتبه ایران را در لیست ارائه دهندگان اینترنت ارزان جا به جا کنند.

با مروری بر سایت نت ایندکس (معروفترین سایت مرجع ارائه آمار از سرعت و قیمت اینترنت در جهان) رتبه ایران در اواخر سال گذشته در رده بندی قیمت در پله 46 قرار داشته است و ما جزء کشورهایی به شمار می رویم که اینترنت گران در اختیار داریم اما این نکته لازم به ذکر است که در این رده بندی نام کشورهای پیشرفته و پیشرو در ارائه اینترنت در رتبه های اول لیست ارائه دهندگان اینترنت ارزان دیده نمی شود و این خود جای تامل دارد.

راه اندازی شبکه ملی اطلاعات راه درمان 

در کشورمان نیز برخی اظهار نظرهای مسئولان حاکی از آن است که گرانی اینترنت در ایران ناشی از گرانی پهنای باند است که از خارج از کشور تامین می شود، همچنین برخی معتقدند تنها راه کاهش قیمت پهنای باند آزاد سازی روند تامین پهنای باند و واگذاری آن به بخش خصوصی است تا بخش خصوصی پهنای باند خریداری کند و به شرکت ارتباطات زیرساخت ارائه دهد و این شرکت به عنوان یک نهاد حاکمیتی اینترنت را در کشور توزیع کند.

پهنای باند اینترنت را به مثابه یک اتوبان در نظر بگیرید، گوشی ها هوشمند، تبلت، لپ تاپ و کامپیوترهای ما در این اتوبان حکم ماشین های در حال حرکت را دارند و سرعت این ماشین ها همان سرعتی است که شرکت های ارائه دهنده اینترنت در اختیار ما می گذارند و ترافیک در اینجا مفهوم استفاده همزمان چند نفر از یک پهنای باند مشخص را نشان می دهد که با سرعت تعیین شده در این اتوبان در حال حرکت هستند.

عده ای نیز معتقدند کم فروشی در پهنای باند منجر به افزایش هزینه های کاربران می شود. رفع این مشکلات، ارائه اینترنت ارزان، سریع و امن همگی در بستر شبکه ملی اطلاعات محقق خواهد شد، طرحی که حدود 11 سال از روند اجرایی آن می گذرد در حالی که طبق گفته مسئولان می توانست در مدت زمان سه سال به نتیجه برسد.

بستر فن آوری باید امن باشد

حال برمی گردیم به موضوع اصلی گزارش یعنی نوع محتوایی که در فضای مجازی رد و بدل می شود و بسیاری از خانواده ها از آشفتگی آن گله مندند و خطرات جدی را برای کانون خانواده خود در پی استفاده از این فضا حس می کنند و البته متحمل می شوند. باید گفت مشکل بر سر اصل فناوری نیست چرا که باید رشد فناوری در کشور سرعت بگیرد، اما به راستی فن آوری یا تکنولوژی چیست و باید در اختیار چه چیز باشد؟

پاسخ اینجاست که هر فنی محصول چند علم است، پس فن آوری باید علمدار پیشرفت باشد اما روی سخن اینجاست که محصول حاصل از فن آوری چه باشد، این محصول تولیدی محل مناقشه است.

با مثالی سخن را واضح تر می کنیم؛ بمب هسته ای محصول فن آوری هسته ای است اما آمریکا با این بمب در یک ساعت به اندازه هشت سال جنگ تحمیلی علیه ایران جان انسانها را گرفت در حالی که این عمل به دلیل تغییراتی که در جو ایجاد کرد موجب شد تا در نقاطی از جهان باران ببارد! اما نمی توانیم بگوییم بمب بزنیم تا باران ببارد، از سویی دیگر از محصولات پزشکی و دیگر محصولات حاصل از فن آوری هسته ای نیز نمی توان چشم پوشی کرد.

اینترنت هم حاصل یک فن آوری است اما مهم است در بستر آن که هزاران سایت، شبکه، پیام رسان، اپلیکیشن و ... شکل گرفته است چه محتوایی رد و بدل می شود، آیا این محتوا باید کنترل شود تا با فرهنگ یک جامعه تطابق داشته باشد؟ آیا رفاه حال کاربران در نظر گرفته شده است، اینترنت به هرصورتی می تواند فدای از دست رفتن بسیاری از مولفه های اجتماعی، خانوادگی، فرهنگی و ایجاد آسیب های متعدد شود؟

شاید تصمیم جدید شورای عالی فضای مجازی مبنی بر اخذ مجوز برای فعالیت در فضای مجازی بتواند بخشی از این سوالات را پاسخ دهد.

گزارش از عاطفه بیات

انتهای پیام/