به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشریه وال استریت ژورنال با انتشار گزارشی در پایگاه اینترنتی خود نوشت: عربستان سعودی در تقابل منطقهایاش با ایران، روی دو متحد سنّی خود –ترکیه و مصر- حساب ویژهای باز کرده است. ترکیه یکی از اضلاع این مثلث راهبردی، به عنوان اصلیترین متحد عربستان درخصوص بحران داخلی سوریه، ایفای نقش میکند. ریاض و آنکارا، هر دو، شورشیان سنّی مخالف [دولت] سوریه -که از حمایت ایران برخوردار است- را [از نظر مالی و نظامی] تأمین میکنند. همکاریهای دو طرف در این زمینه، در ماههای اخیر افزایش یافته است.
از سوی دیگر، مصر نیز یکی از ارکان اصلی ائتلاف [متجاوز] سعودی در حمله به یمن، محسوب میشود. نیروی دریایی مصر همچنین در محاصره بنادر تحتکنترل نیروهای [انصارالله] یمن مشارکت داشته است.
در ادامه گزارش آمده است: مشکل مثلث سنّی مزبور خصومت آشکار میان ترکیه و مصر است. آنکارا اخیراً تصمیم گرفته است روابط خود را با مسکو و تلآویو بهبود بخشد. با این حال، هیچ نشانهای دال بر تمایل دو کشور برای عادیسازی روابط ندارد.
روابط آنکارا-قاهره سال 2013 (1392) و پس از برکناری «محمد مرسی،» رئیسجمهور آن زمانِ مصر، رو به تیرگی نهاد.
نگارنده گزارش سپس میافزاید: ترکیه و مصر –بر خلاف عربستان- نگران نفوذ روزافزون ایران در منطقه خاورمیانه نیستند. ترکیه بر خلاف دیگر متحدان عربستان، این کشور را در کاهش روابط با ایران پس از حمله برخی معترضان [بدنبال اعدام شماری از مخالفان شیعه بوسیله رژیم آلسعود] به سفارت سعودی در تهران، همراهی نکرد.
تهران و قاهره از سال 1979 و بدلیل امضای قرارداد صلح میان مصر و اسرائیل، روابط چندان حسنهای نداشتهاند. با این وجود، قاهره درخصوص دمشق دیدگاههای متفاوتی نسبت به عربستان دارد و بر خلاف این کشور،خواستار برکناری «بشار اسد،» رئیسجمهور سوریه، نیست. این امر باعث افزایش نگرانیهای عربستان شده است. ریاض خواهان آن است که متحدانش مواضع صریح و روشنی را درخصوص بحرانها و تنشهای منطقه، اتخاذ کنند.
در ادامه گزارش آمده است: تعلل آنکارا و قاهره در اعلام صریح مواضع با پیچیدگی شرایط خاورمیانه و دو موضوع مورد مناقشه در این منطقه مرتبط است: نخست، اختلافات فرقهای میان شیعه وسنی؛ دوم، تنشهای میان موافقان و مخالفان اسلام سیاسی. اصلیترین نگرانی ترکیه و مصر «اسلام سیاسی» است. پس از سرنگونی مرسی بوسیله «عبدالفتاح السیسی»، اولویت اصلی مصر مقابله با جنبش «اخوان المسلمین» و جلوگیری از نفوذ اسلام سیاسی در منطقه است و نه ایران. این بدان معناست که دولت اسد در مقایسه با اخوانالمسلمین، تهدیدی جدی برای منافع مصر محسوب نمیشود.
این در حالی است که مواضع عربستان نسبت به جنبش اخوانالمسلمین پس از روی کار آمدن «ملک سلمان،» پادشاه این کشور، دوستانه بوده است. «محمد بن سلمان،» جانشین ولیعهد و وزیر دفاع عربستان سعودی، حتی از گروههای وابسته به این جنبش در جنگهای سوریه و یمن سود میجوید. این امر باعث بروز نارضایتی آنکارا و قاهره شده است.
انتهای پیام/