معظم له بیان کردند: روزی یکی از افرادی که با خیال خام و ساده انگارانه خود، برای دریافت یک امتیاز از حکومت امام علی(ع) هدیه ای را به امام دادند با برخوردی مواجه شدند که در تاریخ ثبت شده است؛ متاسفانه به نام همین هدیه ها چه حق هایی باطل و چه باطل هایی حق می شوند.

ایشان افزودند: این هدیه ها در باطن رشوه هستند و حضرت در جواب این مرد فرمودند، مادرت به عزایت بنشیند که با یک هدیه می خواهی مرا از دین خدا خارج کنی؟ ولی تو مرا به خوبی نمی شناسی.

این مرجع تقلید بیان کردند: امام در ادامه فرمودند، به خدا اگر آنچه در زیر این آسمان است را به من بدهند تا پوست جویی را از دهان مورچه ای خارج کنم، هرگز چنین کاری نخواهم کرد؛ سپس فرمودند که دنیای شما در نظر من به اندازه یک برگی است که در دهان یک ملخ است که نیمی از آن خورده و نیمی دیگر سالم است.

معظم له بیان کردند: وقتی خداوند در نظرها بزرگ شود، دنیا نیز در مقابل این مردان الهی کوچک می شود و حضرت نیز چنین بودند و همگان را نیز به دوری از دنیا پرستی تشویق می کردند چون دنیا در نظر ایشان بی ارزش بود.

ایشان گفتند: پس از شهادت امام علی(ع) و حکمرانی معاویه، فرمانداری به سوی یمن و طایفه بنی حمدان که شیعیان امام علی(ع) بودند اعزام شد؛ پس از فشارهای این حاکم، سوده بنی حمدان از زنان شجاع این منطقه داد این مردم را به مقر حکومت معاویه برد و عرض کرد که این فرماندار بر ما ظلم می کند و اگر او را بر سرجایش ننشانی با او مبارزه می کنیم، ولی معاویه، سوده را تهدید کرد؛ سپس سوده در پاسخ معاویه بیان کرد که سلام بر مولایی که وقتی مدفون شد، آیین عدالت نیز همراه او دفن شد و همان کسی که نه از حق جدا شد و نه حق از او جدا شد.

حضرت آیت الله  مکارم شیرازی خاطرنشان کردند: معاویه از سوده سوال پرسید که منظور تو دقیقا چه کسی است که سوده بیان کرد که منظور من علی(ع) است؛ سپس سوده گفت که روزی حکمرانی از سوی امام علی(ع) به سوی آنها گسیل شد ولی مقام او را فریفت؛ من با همین وضعیت به محضر امام علی(ع) آمدم و شهادت مردم را به سوی حضرت بردم؛ زمانی که حضرت به سوی مسجد حرکت می کردند در میانه راه به حضرت عرض کردم که این مرد ما را آزار می دهد که در همان لحظه امام ایستادند و سربه آسمان کردند و فرمودند که من این فرماندار را نفرستادم که به بندگان تو ظلم کند و من از او بیزارم؛ سپس در یک گوشه کوچه نشستند و حکم عزل این حاکم را نوشتند و به دست سوده دادند.

ایشان افزودند: حضرت در این داستان یک رسم عظیم را برای ما به یادگار گذاشتند؛ حضرت بدون درنگ حکم عزل او را امضا کردند، زیرا حاضر نبودند که حتی یک لحظه نیز ظلم های این مرد ادامه یابد؛ پس از بیان این داستان معاویه نیز متاثر شد و حکم عزل حاکم او را امضا کرد؛ سپس سوده بیان کرد که سلام بر آقایی که پس از شهادت نیز نام او مجری عدالت می شود.

معظم له بیان کردند: شیعیان امام علی(ع) باید از مرام امام درس بیاموزند؛ مساله حقوق های سرسام آور واقعا تاسف برانگیز است؛ امروز برخی مستاجران را به خاطر نداشتن پول اجازه ناچیز از خانه بیرون می کنند و آنها در کنار اسباب خود در خیابان می نشینند، ولی برخی مدیران حقوق های ده ها میلیونی و چند صد میلیونی دریافت می کنند؛ چگونه می توانند خود را شیعیان امام علی(ع) بدانند؟ شیعیان امام علی(ع) کسانی هستند که برای حفظ حرم اهل بیت(ع) می جنگند و شهید می دهند.

ایشان گفتند: شیعیان واقعی در سوریه و عراق و بحرین هستند که برای حفظ حقوق انسانی خود ایستاده اند؛ رژیم آل خلیفه که در نجد زندگی می کردند، آیت الله شیخ عیسی قاسمی را سلب تابعیت می کنند که اصالت آنها بحرینی است، ولی انگار قضیه وارونه شده است و بیگانگان این عالم شریف را سلب تابعیت می کنند.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی خاطرنشان کردند: شیعیان امام علی(ع) باید مراقب باشند و در این شب ها وقتی نام امام علی(ع) برده می شود از خدا بخواهند که از تقوا و علم و زهد و فداکاری و ایثار حضرت، در وجود ما تجلی کند و بتوانیم بگوییم که شیعیان حضرت هستیم.