هزاران سال پیش، گربه‌ها در مصر باستان زندگی خوب و خوشی داشتند و از حمایت مردم برخوردار بودند، تا جایی که اگر کسی گربه‌ای را می‌کشت، بلافاصله به اعدام محکوم می‌شد. چند هزار سال بعد، مسیحیت در اروپا گسترش یافت و بت‌پرستی را به همراه بسیاری از آداب و رسوم محلی نابود کرد؛ در نتیجه گربه هم که یکی از نمادهای بت پرستی بود، دقیقا همانند الهه رومی "دیانا” مورد بدنامی قرار گرفت؛ اما این تمام ماجرا نبود. در سال ۱۲۳۳میلادی، "پاپ گریگوری نهم” با اعلام این که: «گربه سیاه تجسم شیطان است»، بزرگترین ضربه را به گربه‌ها وارد کرد و بسیاری از مسیحیان، برای اثبات ایمان و ارادت خود، فستیوال‌های زنده سوزی گربه سیاه برگزار کردند و آنقدر به کشتن این حیوانات بی‌گناه ادامه دادند که در قرن ۱۴، در تعدادی از مناطق اروپا، نسل آنها منقرض شد!

در طول سالیان بعد، به تدریج "شیطان” جای خود را به "جادوگر” داد و این عقیده به وجود آمد که گربه سیاه با جادوگران در ارتباط است و بر اساس این خرافات، گربه سیاه را جادوگری با لباس مبدل می‌دانستند. برخی هم اعتقاد داشتند که گربه سیاه پس از هفت سال خدمت به جادوگران، خودش به یک جادوگر تبدیل می‌شود و این عقاید تا اندازه‌ای در اروپا حاکم بود که در قرون ۱۶ و ۱۷ میلادی، نگهداری یک گربه سیاه مجازات اعدام به همراه داشت!

امروزه می‌دانیم که گربه سیاه، کسی را به بدشانسی دچار نمی‌کند و تا حالا هم رنگش فقط برای خودش بدشانسی به همراه داشته است؛ در سال ۲۰۱۳، محققین دانشگاه کلرادو دریافتند که در شرایط برابر با گربه‌های دارای سایر رنگ‌ها، ۴ تا ۶ روز بیشتر طول می‌کشد تا فردی یک گربه سیاه را برای نگهداری قبول کند و ۷۰ درصد از گربه‌های بی‌سرپناه، در نهایت کشته می‌شوند. پژوهشگران نمی‌توانند به طور قاطع دلیل عدم تمایل مردم به نگهداری یک گربه سیاه به عنوان حیوان خانگی را دریابند، اما یقینا افسانه‌ها و خرافات در این مورد بی‌تاثیر نیستند.

منبع:وب سیات آی تی رسانه

انتهای پیام/