به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، 220 هزار جعبه تخم نوغان در دهه70 میان پرورش دهندگان کرم ابریشم توزیع و بیش از 5 هزار تن پیله و 900 تن نخ ابریشم تولید می‌شد که اکنون این رقم به حدود 100 تن رسیده است.

درآمد بیشتر فروش چوب درختان توت در مقایسه با درآمد تولید ابریشم به جهت پایین بودن قیمت پیله ابریشم موجب شده اين صنعت در ايران رو به افول رفته و توتستان های كشور نابود شود.

وی با تاکید به طاقت فرسا بودن حرفه نوغانداری، نبود کارشناسان در بخش نوغان را از دیگر دلایل کاهش نوغانداران بیان کرد و افزود: از 37 خانواری که در روستای بندپی شرقی بابل زندگی می کنند، تنها 8 خانوار، آن هم با روش سنتی که از پدران خود آموختند، کرم ابریشم پرورش می دهند.

به گفته وی از هر جعبه نوغان 35 تا 40 کیلوگرم پیله برداشت می شود.

خطیری که توزیع کننده جعبه تخم نوغان میان نوغانداران روستاهای دراز کلا و بندپی شرقی بابل است، گفت: از 4هزار و500 جعبه نوغان که سال 75 میان اهالی توزیع می کرد هم اکنون این تعداد به کمتر از 500 جعبه رسیده است.

وی علت تمایل نداشتن نوغانداران به ادامه کار نوغانداری را افت قیمت نخ های ابریشم بیان کرد و افزود: نوغانداران نخ های تولیدی خود را کیلویی 17 تا 25 هزار تومان به واسطه های تربت حیریه و رشت می فروشند که در صورت نبود این واسطه ها، مجبور به فروش نخ های تولیدی خود با قیمت بسیار نازل تر به دولت هستند.

خانم 55 ساله ای که چند سال است حرفه نوغاندار را دنبال می کند با بیان اینکه از یک جعبه نوغان 40 کیلو پیله برداشت کرده است، گفت: در صورتی که نخ های تولیدی را با قیمت مناسب تری از ما خریداری کنند، برای تداوم و گسترش نوغانداری هم مکان مناسب و هم توتستان کافی در اختیار است.

رئیس اداره توسعه نوغانداری مازندران هم با بیان اینکه هزار و100 نفر در مازندران به نوغانداری مشغول هستند، گفت: هزار و960 جعبه نوغان سالیانه در بابل، بندپی شرقی، بابل کنار، شیرگاه، لفور، سوادکوه، ساری و رامسر توزیع می شود.

شوکت جلیل افزود: به ازای هر جعبه 30 تا 35 کیلو پیله تر استحصال می شود که در مجموع کشاورزان 65 تن پیله هر ساله تولید و به بازار فروش عرضه می کنند.

وی گفت: پارسال به ازای هر کیلو پیله تر 13 هزار تومان نرخ تضمینی اعلام شد که این رقم امسال به 15هزار و100 تومان رسیده است.

رئیس اداره توسعه نوغانداری مازندران با بیان اینکه تولید و توزیع نهال و تخم نوغان، ترویج نوغانداری، خرید پیله تر کرم ابریشم در گذشته به عهده این اداره بود، گفت: اداره نوغاندرای هم برای حمایت از نوغاندار، پیله ها را به نرخ مصوب خوب می خرید و ارزانتر به بخش خصوصی می فروخت که در این بین تفاوت قیمت توسط دولت پرداخت می شد.

شوکت جلیل افزود: هم اکنون مسئولیت خرید پیله به عهده سازمان توسعه تعاون روستایی است و این سازمان با لحاظ کردن حساب سود و زیان، موجب شد نوغاندار مغموم بماند.

وی پرورش کرم ابریشم و استحصال پیله را نیازمند حضور کارشناس فنی دانست و گفت: متاسفانه کارشناسان تعاون روستایی تا کنون در این زمینه ورود پیدا نکردند.

کارشناس صنایع دستی میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری مازندران نیز، پیر شدن جمعیت روستایی، ارزان بودن قیمت پیله نسبت به سایر محصولات، واردات بی رویه ابریشم چه از راه قاچاق و چه از راه مبادی قانونی بدون نیاز سنجی را از جمله دلایل کم رنگ شدن تعداد نوغانداران در استان برشمرد.

ماهفروزی با اشاره به اینکه نوغانداری و پرورش کرم ابریشم در مازندران به دوره ساسانی بر می گردد، افزود: راه اندازی کارگاههای ابریشم کشی و ابریشم بافی می تواند در بهبود وضعیت این صنعت در استان تاثیر گذار باشد.

وی با بیان اینکه ادامه حيات صنعت نوغان نیازمند حمايت‌های همه ‌جانبه مسئولان است، گفت: در صورت ادامه داشتن سیر نزولی پرورش كرم ابريشم، بزودی اين صنعت ارزآور و اشتغال‌زا نه تنها در استان، بلکه در هم كشور به تاريخ خواهد پيوست.

وی ساماندهی فرایند تولید و بازار در استان، راه اندازی و گسترش صنایع تبدیلی پیله ابریشم توسط بخش غیردولتی و راه اندازی کارگاه های سنتی را از راههای حفظ صنعت نوغان بیان کرد.

انتهای پیام/