این روزها وقایع و حوادثی که در سوریه و عراق در قالب موضوعی تحت عنوان «مدافعان حرم» در حال وقوع است، بازتاب‌های متعددی میان اقشار گوناگون اجتماعی از جمله هنرمندان داشته است. سینمای ایران هم بی توجه به این مقوله نبوده و اندک اندک آثاری در حال تولید است. فیلم داستانی «هنگامه» به کارگردانی امیر داسارگر و «جشن تولد» به کارگردانی عباس لاجوردی از جمله این آثارند که البته هنوز در پله های نخست قرار دارند. به همین بهانه با پروانه معصومی به گفت‌وگو پرداخته ایم که در ادامه از نظر می‌گذرد.

معصومی با بیان اینکه پرداختن به زندگی مدافعان حرم و شرح دلاور مردی‌های آن‌ها به شدت واجب است اظهار داشت: قطعا لازم است میراث تاریخی سالیانمان را در اختیاز آیندگان قرار دهیم و شکی نباید داشت که مدافعان حرم بخشی از میراث جاودانه ما هستند. برای ثبت این میراث تاریخی هم بهترین ابزار می‌تواند سینما و تلویزیون باشد. وی ادامه داد: در تولید آثار با مضمون مدافعان حرم باید بدانیم و آگاه باشیم که دست از شعارگویی و کلیشه سازی برداریم و آثار استاندارد تولید کنیم چون تصویرسازی این مضمون بنا به ارزش و تقدسی دارد که حتما می بایست با بهترین امکانات و به خصوص فیلمنامه‌های خوب و سطح بالا اجرایی شود تا بتوانیم مخاطب را جذب کنیم.

این بازیگر سینما و تلویزیون در توضیح نکات فوق تاکید کرد: نه فقط در مضمون مدافعان حرم که در بحث تولید آثار ارزشی لازم است که تحقیق و پژوهش بسیار انجام شود و واجب است که از بهترین نویسندگان و بهترین فیلمنامه ها استفاده شود چون در غیر این صورت ممکن است خدایی ناکرده، نتیجه کار معکوس شود.  وی با اشاره به دامنه داستانی متنوعی که در زمینه فیلمسازی با مضمون مدافعان حرم پیش روی فیلمسازان قرار دارد، گفت:  ما برخوردار از قصه‌هایی واقعی و ملموس هستیم که رزمندگان مدافع حرم تجربه کرده‌اند. باید از تجربیات را تصویری کنیم تا آیندگان و فرزندان ما درباره دلاوری‌های مدافعان حرم بیشتر بدانند.

بازیگر فیلم «مسافر ری» خاطرنشان کرد: باید با در نظر گرفتن جذابیت های دراماتیک سراغ زندگی مدافعان حرم رفت و سپس برای نگارش آثار، تحقیق و پژوهش کافی انجام شود تا داستان پیچیده و سخت و غیر واقعی جلوه ندهد.

معصومی با تاکید بر اینکه برای واقع گرایانه شدن آثار مرتبط با زندگی مدافعان حرم باید قید این فضای کلیشه زده را زد، بیان داشت: متاسفانه سوژه‌های تکراری که اغلب در آپارتمان روایت می شوند دچار ایجاد نوعی یکنواختی برای سینما و خصوصا تلویزیون شده در صورتی که این تکرارها باعث می‌شود مخاطبان از رسانه ملی و سینما فاصله بگیرند. شکی در این نیست که علت اصلی این تکرار هم در محله اول نبود فیلمنامه خوب است. نه اینکه نویسنده خوب نداشته باشیم، اتفاقا نویسندگان بسیار خوبی هم داریم ولی متاسفانه کمترین دستمزد به نویسنده و فیلمنامه نویس تعلق می‌گیرد و آن‌ها هم کار را باری به هر جهت پیش میبرند. قاعدتا اگر به نویسندگان، دستمزد خوب و معقولانه بدهند آنها نیز فیلمنامه های بهتری را خواهند نوشت و در این زمینه کوشاتر و دلخوش تر عمل خواهند کرد. در حیطه تولید آثار با مضامین ارزشی هم باید قبل از هر چیز بر غنای فیلمنامه‌ها تمرکز کرد.

منبع: روزنامه صبح امروز

انتهای پیام/