به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بیماری «اسکار لنگام» ۱۰ ماهه باعث شد مادرش فکر کند که او دچار آبله مرغان شده است، در حالی که بعد از مراجعه به پزشک مشخص شد او به بیماری بدتری به نام هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس مبتلا شده است.
 
وقتی سرتاسر صورت و بدن اسکار لنگام ۱۰ ماهه پُر از تاول شد، مادرش فکر کرد که او دچار آبله‌مرغان شده است. با این حال او را نزد پزشک برد و پس از معاینه آنها متوجه شد که بیرون‌ریختگی بدن و تاول‌ها ناشی از آبله نبوده بلکه علائم بیماری حادتری است که جان فرزندش را به خطر می‌اندازد. اسکار دچار بیماری نادری به نام هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس شده بود.
 
در پی بروز این بیماری بدن هیستیوسیز فراوانی تولید می‌کند؛ هیستیوسیز نوعی سلول ایمنی است. در واقع آنها نوعی گلبول سفید هستند که در مبارزه با عفونت در ایمنی بدن نقش مهمی ایفا می‌کنند. تولید هیستیوسیز زیاد سبب تجمع آنها و ایجاد تومورهای کوچک می‌شود.



سلول‌های لانگرهانس نوعی هیستیسیت هستند که در مغز استخوان ساخته شده و آزادانه در سرتاسر بدن حرکت می‌کنند. به خاطر جنبندگی این سلو‌ها، تومورهای ناشی از هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس می‌تواند در تمام بدن و صورت و نیز اندام‌های داخلی و استخوان‌ها حضور داشته باشد.

زمانی گفته می‌شد که این بیماری به خاطر تومورهای متعدد در بدن می‌تواند نشانهٔ سرطان باشد، اما در حال حاضر پزشکان معتقدند که هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس نوعی بیماری خودایمنی مانند سل پوستی و رماتیسم مفاصل است.
 
اگرچه این بیماری مسری نیست، ظاهر زشت و بدی دارد. والدین اسکار می‌گویند که غریبه‌ها به او خیره می‌شدند و به خاطر ترس از مسری بودن این بیماری نمی‌گذاشتند فرزندانشان به او نزدیک شوند.

سرتاسر بدن این کودک پوشیده از تومور‌هایی شبیه تاول شده بود و پزشکان گفتند که ممکن است به خاطر بروز آنها در چشم، اسکار حتی تا حدی بینایی خود را از دست بدهد.
 
هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس همیشه با یک کهیر یا تاول آغاز نمی‌شود. اگر تومور در مرحلهٔ اول در داخل بدن فرد بیمار شکل بگیرد، افرادی که دچار این بیماری هستند از درد استخوان و سوء‌ عملکرد اندام‌های بدن رنج خواهند برد.

به علاوه، بسیاری از افراد به خاطر واکنش خودایمنی دچار علائمی شبیه آنفولانزا می‌شوند که از مشخصات بارز این بیماری است. این علائم شامل بروز انواع عفونت، انواع سردرد، سرگیجه،‌ خستگی و تب است. برخی از بچه‌ها پیش از شکل‌گیری بارز آن روی بدن و صورت، دچار کهیر و شوره می‌شوند.

 
پزشکان به طور دقیق نمی‌دانند که که علت این بیماری چیست، همین مسئله، درمان آن را دشوار می‌کند. از این رو، برای کاهش فعالیت دستگاه ایمنی بدن و میزان التهاب به بیمار داروهای استروئیدی تجویز می‌شود.

 زمانی که درمان با نیتروژن موستارد کلراید، فوتودینامیک‌درمانی و درمان با پرتو فرابنفش به پایان رسید، جراحت‌های پوستی از بین خواهد رفت. علاوه بر این بسیاری از بچه‌هایی که دچار این بیماری هستند باید از داروهای شیمی‌درمانی استفاده کنند. اگر اندام‌های بدن هم دچار تومور شده باشد، باید با جراحی آنها را از بین برد. این روش‌های درمانی عوارض جانبی بسیاری دارد.

 
در حال حاضر والدین اسکار به دنبال کسی می‌گردند که در زمینهٔ هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس تخصص داشته باشد و بسیار امیدوارند که پزشکان بزودی بتوانند راهی برای درمان این بیماری بیابند.

منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/