بلومبرگ دلیل این کاهش شدید تقاضا را اتمام ذخایر نفت و گاز نمی‌داند. بلکه یافتن جایگزین‌های ارزان‌تر، علت این کاهش خواهد بود. هم اکنون، از آنجایی که روند تولید باتری‌های مناسب برای استفاده در خودرو‌های برقی بسیار سریع‌تر از آن‌چه در گذشته انتظار می‌رفت در حال پیشروی است، به زودی تقاضا برای سوخت‌های فسیلی به اوج خود رسیده و پس از آن کاهش خواهد یافت. در ادامه بلومبرگ به برخی از تغییرات گسترده احتمالی در صنعت انرژی اشاره کرده است.

از سال 2008 تاکنون، گاز طبیعی به دلیل بهای اندک، مهم‌ترین منبع تولید انرژی در آمریکا شناخته شده است؛ به طوری که در مدتی کوتاه گاز طبیعی توانست مشتریان زغال‌سنگ را نیز به خود جلب کند. ولی شرایط برای این سوخت فسیلی در حال تغییر است. بر اساس آمار، قیمت تمام شده تولید نیرو از منابع تجدید‌پذیر –باد و نور خورشید— در حال افت شدید است و این برای سوخت‌های فسیلی از جمله گاز طبیعی، خطر بزرگی محسوب می‌شود.

در ادامه این مطلب آمده است: تقاضا برای برق در جهان، همچنان درحال افزایش است. سرمایه‌گذاری در بخش تولید برق به وسیله سوخت های فسیلی به 2.1 هزار میلیارد دلار می‌رسد. این در صورتی است که رقم همین سرمایه‌گذاری در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر، 7.8 هزار میلیارد دلار برآورد شده است و در مقایسه با سوخت های فسیلی، بیش از 3 برابر است. پیش‌بینی شده است تا سال 2027، احداث نیروگاه‌های بادی و خورشیدی از نظر اقتصادی بسیار به صرفه‌تر از به کار گرفتن سوخت فسیلی در تولید انرژی تمام شود. همچنین گفته می‌شود برق منازل به جای پنل های خورشیدی، به وسیله باتری‌های قدرتمند تولید خواهد شد.

از سوی دیگر، روند رو به افزایش تولید خودروهای برقی نیز به کاهش تقاضای سوخت‌های فسیلی دامن می‌زند. هم اکنون تولید باتری‌های با ظرفیت بالا در دستور کار بسیاری از خودروسازان قرار دارد و روند افزایش این تقاضا برای باتری‌های با ظرفیت بالاتر تا سال 2040، افزایش چشم‌گیری خواهد داشت. این مسئله می‌تواند استفاده از سوخت‎های فسیلی را در وسایل نقلیه منسوخ کند.

کاهش قیمت برق تولید شده به روش‌های تجدیدپذیر—آبی، بادی و خورشیدی— عاملی دیگر در از دور خارج شدن سوخت‌های فسیلی خواهد بود. به طوری که اکنون، در ازای نصب هر 2 پنل خورشیدی، قیمت تمام‌شده برای مصرف کننده 26 درصد کاهش می‌یابد. گفته شده است انرژی خورشیدی در طول زمان روند کاهشی قیمت خود را حفظ خواهد کرد.

مسئله دیگر "ضریب ظرفیت" نیروگاه‌های بادی و آبی است. ضریب ظرفیت یک نیروگاه، نسبت خروجی واقعی آن در یک بازه زمانی به خروجی بالقوه آن، در حالتی است که به‌طور مداوم در همان بازه زمانی، با ظرفیت اسمیِ کاملش فعالیت کند. به عنوان مثال، در یک نیروگاه بادی، در برخی ماه‌های سال وزش باد شدیدتر بوده—در نتیجه انرژی بیشتری تولید می‌شود--  و در برخی دیگر از ماه‌های سال وزش کمتر است. با رشد فناوری و تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تر درباره مسائلی مانند محل احداث نیروگاه‌های بادی، ضریب ظرفیت این نیروگاه‌ها نیز شاهد افزایش چشم‌گیری خواهد بود. طبق گزارشاتی که بلومبرگ منتشر کرده است، هم اکنون تعدادی از نیروگاه‌های بادی در ایالت تگزاس آمریکا به ضریب ظرفیت 50 درصد رسیده‌اند. این در حالی است که ضریب ظرفیت نیروگاه‌هایی که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند در حال کاهش است.

همچنین در این مطلب به آلایندگی سوخت‌های فسیلی اشاره شده است. کشور چین، بزرگترین آلاینده جهان به حساب می‌آید. در صورتی که این کشور به جای زغال‌سنگ از انرژی‌های تجدیدپذیر در تولیدات خود استفاده کند، به محیط زیست کمک بزرگی خواهد کرد.