در چه مواردی فقط قضای روزه واجب بوده و پرداخت کفاره لازم نیست؟
12 حالتی که در آنها فقط قضای روزه واجب است و نیازی به پرداخت کفاره وجود ندارد، در ادامه این گزارش بیان شده است.
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مواردی که فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نمی‌شود، عبارت‌اند از:
1. روزه‌دار در حال روزه، عمداً قِى (استفراغ) کند.
2. اگر انسان در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد و بیدار شود و دوباره بخوابد و بیدار شود، سپس برای بار سوم بخوابد ولی تا اذان صبح بیدار نشود.[1]
3. اگر عملى که روزه را باطل می‌کند به جا نیاورد، ولى نیّت روزه نکند، یا ریا کند، یا قصد کند کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد.[2]
4. در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد.[3]
5. اگر در ماه رمضان بدون این‌که تحقیق کند وقت اذان صبح شده و یا بعد از تحقیق، با این‌که گمان دارد وقت اذان است، کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.[4]
6. کسى خبر دهد وقت اذان صبح نشده و انسان با اعتماد بر گفته او کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.
7. کسى خبر دهد وقت اذان صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند شوخى می‌کند و کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.
8. به گفته شخصی که عادل باشد افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است.[5]
9. در هواى صاف به واسطه تاریکى یقین کند که مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است،[6] ولى اگر در هواى ابری و مانند آن به گمان این‌که مغرب شده افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، قضا لازم نیست.[7]
10. براى خنک شدن، یا بی‌جهت[8] مضمضه کند؛ یعنى آب در دهان بگرداند و بی‌اختیار فرو رود،[9] ولى اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا براى وضو[10] مضمضه کند و بی‌اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
11. کسى که بدون قصد بیرون آمدن منی با همسر خود ملاعبه کند و بی‌اختیار منى از او خارج شود.
12. کسى که از روی اکراه یا اضطرار یا تقیه[11] افطار کند.[12]
پی نوشت‌ها:
[1]. آیات عظام خوئى، گلپایگانی، شبیری، تبریزى، سیستانى، صافى، مکارم و فاضل: (...اگر برای بار دوّم بخوابد و بیدار نشود، باید روزه‌اش را قضا نماید)؛ آیت الله مکارم: (بنابر احتیاط واجب...).
[2]. آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای و فاضل: (...یا قصد کند که روزه نباشد...).
[3]. آیت الله مکارم: (بنا بر احتیاط واجب...)؛ آیت الله شبیری زنجانى: (در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش کند و بعد از گذشتن ماه رمضان متوجه شود).
[4]. آیات عظام اراکى، خوئى، تبریزى و مکارم شیرازی: ( اگر بعد از تحقیق شک کند...باید قضاى روزه آن روز را بجا آورد)؛ آیات عظام فاضل، گلپایگانى و صافى: (...احتیاط واجب آن است که قضاى روزه آن روز را بجا آورد).
[5]. آیات عظام: خوئى، گلپایگانى، فاضل، صافى، تبریزى و نورى: (آن‌که کور و مانند آن به گفته شخصی که عادل باشد افطار کند...)؛ آیت الله فاضل: (و اگر به گفته آدم دروغگو افطار کند کفاره هم واجب می‌شود).
[6]. آیات عظام: گلپایگانى و صافى: (..و اگر شک داشته باشد که مغرب شده و افطار کند و معلوم شود مغرب نبوده کفاره هم واجب است...).
[7]. آیت الله سیستانى: (وجوب قضا در این صورت بنا بر احتیاط است...).
[8]. آیات عظام: گلپایگانى و صافى: (...و اگر بی‌جهت مضمضه کند و فرو رود احتیاط لازم قضا است...).
[9]. آیات عظام: خویى، تبریزى و زنجانى: (.. و هم‌چنین است بنا بر احتیاط واجب اگر مضمضه براى وضوى غیر نماز واجب باشد...).
[10]. آیات عظام: خوئى، تبریزى و زنجانى: (براى وضوى نماز واجب..)؛ آیت الله سیستانى: (براى غیر جهت تشنگى مثل مواردى که مضمضه در آن جاها مستحب است مانند وضو مضمضه کند...).
[11]. آیت الله سیستانی: (اگر مورد اکراه و تقیه، خوردن یا آشامیدن یا جماع باشد و هم‌چنین در غیر آنها بنا بر احتیاط واجب).
[12]. امام خمینى، توضیح المسائل (محشّى)، ج1، ص 938، م 1688، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، 1424ق.
منبع: اسلام کوئست
انتهای پیام/
