علاء نوشت: «از سیاست که بگذریم، نمی‌دانم چرا در ساحت‌های دیگر هم، گاه این‌قدر بی‌حوصله و پرخاشگر شده‌ایم! حتی در وادی هنر که جا دارد از بداخلاقی‌های رایج در ساحت‌های دیگر مبرا باشد.
 
اخیرا استاد حسام‌الدین سراج ضمن گفت‌و‌گویی، برای انتقاد از برخی سهل‌انگاری‌ها در متن آثار پرطرفدار موسیقی، شاهد مثالی آوردند. انصافا شعر مورد اشاره ایشان هم واقعا ضعیف است. اما خواننده‌ای که آن را اجرا کرده، از محبوب‌ترین چهره‌های هنری روزگار ماست و دست بر قضا، خود من هم از دوستداران صدا و موسیقی خاص و منحصربه‌فرد این خواننده پاپ ایرانی هستم.
 
از آنجا که نزد مخاطب عام، غالبا صدا و آهنگ بیشتر از متن اثر جاذبه دارد، گاه پیش می‌آید که همه متوجه ضعف ساختار ترانه نباشند، ولی اهل فن، حق دارند این ضعف‌‌ها را ببینند. من هم به‌دلیل علاقه‌ای که به سبک کار این خواننده دارم، بارها شده که با خود گفته‌ام کاش ایشان در انتخاب ترانه، دقت و مشورت بیشتری کنند؛ اما این‌که به‌محض هر انتقاد، برخی هواداران آن خواننده، به منتقدان اهانت و فحاشی کنند، فاجعه است!
 
خاصه آن‌که شخص منتقد، چهره‌‌ای چون جناب سراج باشد که هم در موسیقی اصیل ایرانی و هم در شعر، صاحب نظرند. ضمن آن‌که نقد ایشان اصلا متوجه خواننده‌ محترم نبوده و به متن اشاره داشته‌اند. پس ین همه عصبانیت و پرخاش، آن هم به بهانه علاقه به شخص خواننده، نه‌تنها قابل دفاع نیست که نشان از معضل بزرگی در بدیهیات اخلاقی ساحت هنر دارد. همچنان تأکید می‌کنم، خواننده مورد علاقه من و برخی اهانت‌کنندگان به استاد سراج باید به قوت و سلامت زبان و مضمون ترانه‌های‌شان بیشتر از این بها بدهند، چراکه صدا و آثار ایشان مورد اقبال فراوان است و می‌تواند در شکل‌گیری ذائقه و سلیقه مخاطبان تأثیرگذار باشد. پس چه بهتر که شاهد وجه مثبت این تأثیر باشیم، نه وجه منفی آن!»
 
منبع :خبر آنلاین
 
انتهای پیام/