به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از حوزه هنری؛ ابوالقاسم حسینجانی، شاعر و قرآن‌پژوه با بیان اینكه دچار مناسبت‌زدگی هستیم، اظهار كرد: دعا به آن نوعی كه باید در زندگی اثرگذار باشد، وجود ندارد. به سراغ برخی هیئت‌ها كه می‌رویم می‌بینیم تنها به ظاهر دعا توجه می‌شود و هیچ عمقی از این رجوع به دعا وجود ندارد. وقتی به سراغ دعای ابوحمزه و دعای سحر و ... می‌رویم متوجه نمی‌شویم چه می‌گوییم و چه می‌گویند. این دعا نیست. بلكه تنها یك ادعا است.

وی ادامه داد: نكته دیگری كه باید به آن توجه داشته باشیم این است كه زبان و ادبیاتی كه ما داریم، مناسبت‌زده است و شاعر عمیقی كه بخواهد تحول ایجاد كند و محرومیتی را از بین ببرد و مشكلی را حل كند، نداریم و یا آنقدر كم داریم كه اصلا به چشم نمی‌آید. به این دلیل این گونه است كه اهالی ادبیات خودشان محروم‌اند و نمی‌‌توانند محرومیت را از بین ببرند.

حسینجانی تصریح كرد: محرومیت هم محرومیت بودن است. ما در بودنمان كه شامل بودن اقتصادی و معیشتی می‌شود، مشكل داریم و وقتی نیازهای اساسی مان برآورده نشود، نمی توانیم از بودن به شدن برسیم. این دعا را بارها شنیده اید كه پیغمبر اكرم (ص) در ماه رمضان تاكید كرده‌اند كه پس از نمازهای واجب بگوییم «اَللّهُمَّ اَغْنِ كُلَّ فَقیرٍ اَللّهُمَّ اَشْبِعْ كُلَّ جایِعٍ اَللّهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْیانٍ»؛ به این معنا كه خدایا دارا كن هر نداری را، خدایا سیر كن هر گرسنه ای را، خدایا بپوشان هر برهنه را و می بینید كه پیغمبر هم به این گونه نیازهای انسان توجه داشته است. ادبیات كشورمان باید به این سمت حركت كند.

این محقق و قرآن پژوه با تاكید بر اینكه شاعر امروز كسی است كه بتواند با مردم دوست شود، عنوان كرد: دین را در یك كلمه محرومیت‌زدایی ترجمه می‌كنم. اگر كسی نتواند با خلق خدا در ارتباط تنگاتنگ باشد، نمی‌تواند دین داشته باشد. به عنوان یك نمونه، سوره ماعون را مثال می‌زنم. خداوند در این سوره می‌فرماید كسی می‌تواند دین را انكار كند، كه یتیمی را از خود دور كند. ما باید در عمق مسائل و جهان بینی دینی برویم. نمازی كه نتواند شخص را به نیاز مردم برساند نماز نیست.

نویسنده كتاب «محراب، چشمه آرامش» همچنین گفت: اگر تفكر درستی نداشته باشیم نمی توانیم تذكر خوبی داشته باشیم. ما از خودمان و منابعمان باید شروع كنیم و بعد بر روی اشعار بحث و نقد و بررسی كنیم. شعرهای ما از نقد و بررسی دور است و مجالس آزاد كم داریم. ما دچار مونولوگ هستیم و دیالوگ نداریم. باید این دغدغه را پیدا كنیم و بعد ببینیم كه واقعا با قرآن چه می كنیم. آیا قرآن برای روخوانی و حفظ كردن است. پیغمبر اكرم (ص) فرمودند در ماه رمضان اگر كسی یك آیه قرآن را بخواند، انگار ختم قرآن را خوانده است و در واقع پیغمبر با چنین سخنی می خواستند این پیام را منتقل كنند كه به جای این رفتن دنبال عدد و آمار و ارقام، بهتر است یك آیه بخوانیم، اما بر روی آن تمركز كنیم.

انتهای پیام/