به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزه‌داری فواید جسمی و روحی بسیاری برای انسان دارد و به همین دلیل در قرآن کریم و دین اسلام بر آن تأکید فراوان شده است. پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) نیز نگاه ویژه‌‌‌ای به روزه‌ گرفتن در ایام مستحب و واجب داشته و مسلمانان را نسبت به این امر مهم توصیه کرده‌اند. 

چکیده فلسفه عبادت روزه در دین مبین اسلام سعی و تلاش برای صبر، تحمل گرسنگی، اندیشه و توجه به افراد تهیدست، غلبه بر نفس و تمرین کنترل امیال دنیوی و نفسانی است.

امامان معصوم(ع) نیز به دلیل تمرین ساده زیستی و پرهیز از پرخوری، در سفره سحری و افطار خود به خوردن ذره‌ای نمک، نان جو، شیر و خرما اکتفا می‌کردند و تأکید داشتند که در ایام ماه مبارک رمضان، کمتر از مواد غذایی گوشتی به‌خصوص گوشت دام استفاده شود تا ضمن پاک‌سازی بدن از سموم این موادغذایی، با افرادی که توانایی مالی ضعیفی برای تهیه غذا دارند، همدردی شود. 

خوشبختانه روحیه عمل به دستورات و آموزه‌های اسلامی در جامعه و در ایام گذشته حاکم بود و مردمی که از توانایی مالی بیشتری برخوردار بودند، نسبت به قشر ضعیف جامعه رحیم‌تر بودند. برپایی سفره‌های سحری و افطار، توزیع ارزاق برای ایام ماه مبارک رمضان به خانواده‌های کم بضاعت و غیره در آن ایام بیشتر رواج داشت و طبقه غنی جویای احوال و روزگار افراد ضعیف بودند.

البته هم‌چنان افراد نیکوکار بسیاری هستند که در منزل خود، هیئت‌ها یا مساجد سفره افطار رایگان برپا می‌کنند و افراد نیازمند بسیاری پای این سفره‌ها روزه خود را باز می‌کنند، اما در مجموع امروزه این مفاهیم در کشور ما کمرنگ شده و روحیه رحم و بخشندگی و احسان به‌تدریج رنگ باخته است.

رقابت نفسگیر در برگزاری افطاری‌های تجملاتی و اسراف کارانه موجب شده که هرچند سفره ها رنگین و از نظر ظاهری پر از نعمت به نظر می‌رسد، ولی در باطن بی برکت و پوشالی بوده و این مراسم به ظاهر معنوی از هرگونه توجه به نام و یاد خدا بی بهره مانده است. 

هر چند که صله رحم و رفت و آمد خانواده های خویشاوند و حتی برادر و خواهر مسلمان در دین اسلام بسیار سفارش شده و مهمان در فرهنگ ایرانی – اسلامی جایگاه ویژه ای دارد اما نباید مهمان نوازی و تکریم مهمان با پز دادن و چشم و هم‌چشمی و فخر فروشی اشتباه گرفته شود. 

سفره افطار که در کلام امامان معصوم(ع) و بزرگان دین به سادگی و در عین حال مقوی بودن آن تأکید شده، حال رنگ و لعاب دیگری به‌خود گرفته و با اضافه شدن انواع و اقسام غذا، سالاد، شیرینی‌ها، دسرها و چاشنی‌ها  این سفره معنوی دیگر اثرات و ثمرات سابق را ندارد. 

ماه رمضان از ماه‌های پربرکت و مهربان سال است که خداوند در آن توجه و نگاه ویژه‌ای نسبت به بندگان خود و عملکرد آن‌ها دارد. بسیار حیف است که در این ماه خاص را که زمان بخشیدن، بخشیده شدن، مهربانی و حمایت خداوند از بندگان و خلایق نسبت به همدیگر است، به فخرفروشی‌های بیهوده، خالی نگهداشتن سفره نیازمندان و دست رد به سینه آن‌ها و بی بهره‌ماندن از رحمت و لطف خداوند بگذرانیم. می‌توانیم با محاسبه تعداد افراد مهمان و حذف تجملات در ضیافت‌ها، دورریختنی‌هایمان را ذخیره کنیم تا با آن خانواده‌ای را سیر کنیم و چند قدم کوچک به خداوند نزدیک‌تر شویم. 

این گزارش را با توصیه و رهنمودی از رهبر معظم انقلاب در خصوص برپایی سفره های افطاری ساده به پایان می بریم: «یک سنت خوب هم امسال بیش از سالهای دیگر دیده شد، که خوب است مورد توجه قرار بگیرد و آن، افطاری دادن‌های ساده و بی‌پیرایه در مساجد و در خیابانها بود در بیشتر شهرهای کشور - که بسیار کار شایسته‌ای است - در مقابل افطاری‌های مسرفانه‌ای که شنیده شد، دانسته شد که بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام میدهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق میکنند. نمیخواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت‌وپاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام میگیرد، ممنوع است. چه بهتر که کسانی که میخواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رائج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابانها، در حسینیه‌ها، افطاری می‌دهند».

انتهای پیام/