به گزارش خبرنگار گروه اخبار داغ فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان: این دیوارها بدون ملات روی هم قرار گرفتند تا مرز زمین‌ها را از هم مشخص کنند و این امکان را به ایرلندی‌ها بدهد تا بتوانند تکنیک بی‌نظیرشان برای کشاورزی در این زمین‌های سخت و صخره‌ای را اجرا کنند. 

چیزی که با حرکت از غرب به شرق بخش‌های روستایی ایرلند تعجب بسیاری از گردشگرانی را که اولین بار به ایرلند سفر می‌کنند،‌ برمی‌انگیزد، دیوارهای پر پیچ و خم سنگی است که زمین‌های کشاورزی را از هم جدا کرده و در همه جهات گسترده شده و تا جایی که چشم کار می‌کند امتداد یافته‌ است. این دیوار‌های سنگی برای ایرلندی‌ها عجیب و غیر معمولی نیست، ولی گردشگران سؤالات زیادی در مورد آن‌ها می‌پرسند.

هر چند ایرلند چشم‌انداز سبزی دارد، ولی فقط کافی است کمی زیر این لایه سبز و شاداب را حفر کنید تا به یک لایه ضخیم و سخت سنگ آهک آبی برسید. این لایه معروف سنگ آهک آبی در همه جای ایرلند پیدا می‌شود و در زیر نیمی از جزیره نهفته است.

ایرلند جزیره‌ای صخره‌ای است که حدود ۳۷۰ میلیون سال پیش با سنگ آهک ذغال‌دار ترکیب شده و شکل گرفته است. در آن زمان ایرلند بخشی از یک دریای کم عمق بوده و بین دو توده زمین نزدیک خط استوا قرار داشته. جا‌به‌جایی قاره‌ها بخشی از بستر دریا را بالا برد تا جایی که از سطح دریا بالاتر رفت و بعدا زمین ایرلند نام گرفت، صد‌ها میلیون سال بعد گل بستر دریا سفت شد و سنگ آهک آبی دقیقا زیر آن قرار گرفت. این صخره‌ها که از زمین استخراج می‌شوند به رایج‌ترین ماده برای ساخت ساختمان در ایرلند تبدیل شده است. از مقبره‌های عصر حجر در بارن (Burren) گرفته تا قلعه‌های عصر آهنی در اینشمور (Inishmore) تا قصر‌ها و صومعه‌های قرون وسطا این سنگ‌ها در همه جا حضور دارند، به ویژه در دیوار‌های سنگی که به صورت ضربدری در تمام کشور امتداد یافته‌ است.

سنگ‌ این دیوار‌ها معمولا از خود این زمین‌ها جمع‌ آوری می‌شود، در این زمین‌‌ها سنگ‌ها باید از زمین خارج شوند تا بتوان در آن کشاورزی کرد و از آنجایی که حمل این سنگ‌ها به خارج از زمین کار دشواری است، کشاورزان از این مصالح برای بنای دیوار‌های کوتاه سنگی استفاده و با این کار مرز زمین‌های خود را هم مشخص می‌کنند.

این دیوارها چیزی جز تخته سنگ‌های روی هم انباشته شده نیستند که بدون هیچ ملاتی رو هم قرار گرفته‌اند. دیوار‌ها معمولا بسیار کوتاه هستند و خیلی هم پایدار نیستند که باعث می‌شود همیشه برای حفظ و نگه‌داری آن‌ها تلاش کرد. ناپایداری این دیوار‌ها تبدیل به نکته مثبت آن‌ها شده و مانع خوبی جلوی دام‌هایی هستند که در این منطقه پرورش می‌یابند. حیواناتی که در این منطقه زندگی می‌کنند بر اساس تجربه متوجه شده‌اند که این دیوار‌ها به راحتی فرو‌ می‌ریزند و خود را از آن‌ها دور نگه ‌می‌دارند.

 امروزه جزایر آران به‌طور غیرقابل باوری سبز هستند و روی آن‌ها دیوار‌های کوتاه سنگی قرار دارند که زمین‌های کشاورزی را از هم جدا، دام‌ها را از هم تفکیک و از جابه‌جایی لایه نازک خاک توسط باد جلوگیری می‌کنند.

انتهای پیام/